Yunanistan’da
Temmuz 2018’de orman yangınları çıktı. Sabotaj oldukları sanılıyor. 25.07.18
itibarıyla 74 kişi öldü.
Felaket
yönetimi açısından şu andaki sorumuz şu:
Yangın
başlayıp yayıldıktan sonra ölen 74 kişinin 74’ü nasıl öldü, kaçı nasıl sağ
kalabilirdi?
Alıntı:
“Yüzlerce
kişi denize kaçtı, ancak sıcak küller ve uçuşan yıkıntılar, birçok kişiyi
denizde açılmak zorunda bıraktı.
Dalgalar
yüksekti ve akıntı insanları Evia Adası'na doğru sürükledi.
Bu sabah
3 kadın ve 1 çocuğun boğulduğunu duydum. Denize gidip kaybolan birçok kişi var.
Denizdeki
bazı insanlar kurtarılmadan önce 4 saat boyunca denizdeydiler.”
Yanacağına
boğulmak: Yaşanan bu.
Bir de
paniklemek: Asıl yaşanan bu.
4 saat
yüzmek gerçekte cildi bozar, o kadar.
Ancak, denize
açıldıktan sonra kimsenin yüzme rotası belirlemediği kesin. Sonuçta o kadar
sürede yanmayan kıyı bulmak mümkün.
Demek ki
açmaz, panikte ve kurtarılmayı beklemekte. Bir de, yüzmeyi bilmeyenler de
vardır ama onlar denizde açılamamışlardır zaten.
Orman
yangınları, her yıl Dünya’da binlerce noktada yaşanıyor, Yunanistan’da da öyle.
Ancak, bunca felaketten sonra bile, ‘yangında ilk ne yapılır?’ sivil savunma
kursları / eğitimi hala yok ve olmayacak da.
Genel
denklem ise şu:
80 yıl
yaşayan her insan, tüm yaşamı boyunca 5-10 ölümcül felaketle yüzleşir. Kimi
bunu farketmez bile. Ancak temelde ne yapacağını kimse bilmez.
Felaketi,
özellikle de ölümü yok sayma, üüm Dünya-insan kültürlerinin ortak yanı.
Felaketlerden
öğrenmemek de öyle.
Yunanistan
da öyle.
1 hafta
sonra Çipras istifa eder, politik kaos başlar, ölenler unutulur gider.
(25 Temmuz 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder