Melankoli, içedönük bir hüzündür. Katatoniden az hüzündür.
Nedensiz hüzündür. Nedensiz aşktır. Hedefsiz aşktır. Aşkın hüznüdür. Yalnızlığını bilmeyen yalnızlıktır.
Sıcak melankoli, Akdeniz iklimindeki bunlardır. Kanın
sıcaklığının hedefsizleşmesidir. Sıcakkanın hüznüdür.
Soğuk melankoli, kımıldayamayan duygudur. Kış uykusuna
yatmış hüzündür. Bir bakıma, doğanın posif vahşetine teslimiyettir, hatta onu
pasif (platonik) olarak sevmektir.
Epeyi kadın yazarda entellektüel frijidizm vardır ve
bazılarında bu, ikilemsel olarak, az dozdaki entellektüel nemfomani ile
eşleniktir. Örneğin, le Guin’in ‘Mülksüzler’indeki Takver, ruhen frijidken ve
tasarımcısını da öyle kılarken, bir kadın yazarın tasarladığı bir dahi-erkek
olarak Shevek, le Guin’i entellektüel nemfoman kılar. Bu ikili, serin melankoli
dozundadır, özellikle de Takver.
Corto Maltese, tüm kadınların (sevmek değil) yatmak
isteyecekleri bir erkek iken o, imkansız kadınları sever / seçer ve bu onu
sıcak melankoli okyanuslarında yüzdürür.
Kurmaca (sıcak ve soğuk) melankoli ile gerçek / yaşamcıl
(sıcak ve soğuk) melankoli, kimi çatışır, kimi griftçe gergeflenir, kimi
negatif diyalektik negatif diyalektik birbirinden uzaklarda seyreder.
Yaşamda da / gerçek(lik)te de, kurmacada da bu tür, en
nadiridir. Yine de, az bulunma ters oranı burada işlemez ve bu tür en rağbet
gören tür değildir. Yoksa melankoli, kurmacada çok makbul duygusal bir türdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder