Öncelikle
koyutlar:
Gerçek
vardır.
Gerçek
birden çoktur.
Gerçek
mutlak değildir.
Gerçek
dilseldir.
Diller
vardır.
Bunlardan
biri görsel dildir.
Fotoğraf
görsel dili kullanan tek mecra / sanat dalı değildir.
Görsel
dilin sanatta kullanılmayan biçimleri de vardır.
Görsel
dil nörolojiktir.
Görmeyi
öğreniriz.
Önce,
bebekken ilk gördüklerimizle nörolojik olarak.
Sonra,
büyükken kültürde kültürolojik olarak.
Gelelim
konumuza:
Adamın
biri, belgesel fotoğrafları taramış ve onlarcasında oynama bulmuş. Bunları da
bir sergi yapmış.
“Kamber,
basında fotoğraflar üzerinde oynanması konusunda öyle dertli ki New York’ta
yeni bir serginin küratörü oldu. ‘Değiştirilen Görüntüler: Pozlanan ve Manipüle
Edilen Belgesel Fotoğrafçılığın 150 Yılı’ konulu sergide, 19. Yüzyıl’dan 21. Yüzyıl’a
kadar, poz verdirilmiş, manipüle edilmiş 40’tan fazla fotoğrafa yer veriliyor.”
Bilgi:
Savaş fotoğrafçısı Nachtwey, kendisini anlatan belgeselde göstere göstere
fotoğrafta oynama yapıyordu.
Sergide
ise, Capa bile var:
“Uzun
yıllar boyunca savaş fotoğrafçılığı yaptım ama kimseyi ölüm anında
fotoğraflamadım. Capa’nın ise, aynı film şeridinde iki ölüm fotoğrafı var… Bunun
olma ihtimali çok küçük.”
Burada
amaç, sansasyon yaratmak ve ünlü olmak.
Oysa
Arbus, bunu New York acuzeleriyle de becermişti.
Not:
Bugüne kadar, kalp krizi, trafik kazası gibi nedenlerle, ölüm anında 3-5 kişi
gördüm ama hiçbirinde yanımda fotoğraf makinası yoktu.
Ancak,
ölüm kadar ilginç epeyi enstantane yakaladım: Yangın, yok edilen Bizans eseri,
vd. Orada fotoğraf makinalı olan ve ne olup bittiğini kavrayan da bir tek
vardım. Yoksa, şu anda çıkın sokağa, yüz binlerce kişinin elinde kamera var.
Çıkış.
Bencesi,
savaş muhabirliği, Capa’nın yaptığı herze değil, Babel’in stenomsu dille
yazılmış güncesi gibi, anında kayda geçirme.
Duyu-dili
hiç mi hiç önemli değil, çünük onların birbirine transformasyonları ve
metamorfozları onlarca biçimde tanımlı.
Bakınız:
Gösteri
akış çizelgem ve Türkçe’deki 500 sözcüklük duygu adları sözlükçem birarada
1985.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder