Atom Bombasını Sevmeyi Nasıl Öğrendim?

İşte bu bizim hikayemiz ama hiç de öyle saf ve öyle temiz değil, şarkı sözü gibi değil yani...

Atom bombasının varlığını belki 50 yıldır biliyorum, okumayı öğrendiğimden, hatta belki daha öncesinden beri, çünkü babam o zaman askerdi, o söz ederdi.

Bilinçli olarak, nükleer reaktöre 14 yaşımdan beridir karşıydım.

Nükleer reaktöre karşı olan birinin, haydi haydi atom bombasına da karşı olabileceğini düşünebiliriz, düşünmeyebiliriz de.

Son 1-2 yıldır TC’de atom bombasının er veya geç patlayacağına ilişkin, bir gelecekbilimci sezgisi oluştu bende.

(Bu durumda, nükleer reaktöre karşılığımın pek anlamı ve geçerliliği kalmadı gibi. Zaten 1986 Çernobil de, uzun menzili ile epeyi şey gösterdi bizlere.)

Üzülerek söylüyorum ama bir gelecekbilimci olarak sezdiğim tüm felaketler şu an oluşmuş durumda. Son 15 yıl için böyle. TC için böyle. Diğerleri de var ama onlar çok daha geniş bir panoramada yer alıyorlar.

Bir gelecekbilimci, Hari Seldon gibi, eğer bir şeyi gerçekten tasarlıyorsa (‘Hannibal’deki ‘according my design’ durumu), o şey er veya geç yaşanır ve vadesinin önemi yoktur bunun.

(Bunun nedeni ise şu:

Gerçek bir beyin düşünceyle tarihi, geleceği ve kültürü büker. Bilinen zamansal en uzun menzil 2.500 yıllıktır (Aristo ve Lao Tzu sayesinde), benimkisi ise 5 bin yıllık oldu şu an amcası.)

Yeni sorun şu:

Bu atom bombasının patlayacağı düşüncesi beni korkutmuyor, öfkelendirmiyor, tersine tuhaf bir kara mizah duygusu içindeyim, ‘göreceksiniz istediğiniz kadar ananızın örekesini’ durumundayım (‘öreke’ ayıp bir şey değildir), gülüyorum duruma, evet gülüyorum açıkseçik olarak.

Güldüğüm şey ise şu:

O atom bombasının patlamasına neden olacaklar, hümanist ve vatansever geçinen kişiler.

Politikacılar yaparken bozdular. Sürü ise, uçurumdan aşağı kendilerini götüren sürü başını izledi. Bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete.

Buna ağlanmaz ki, gülünür yalnızca.

Evet, ne var yani, itiraf ediyorum işte:

Atom bombasını seviyorum layn...

Dipnot:

Bu başlığı da içeren daha uzun bir adlı, Kubrick yönetimli bir Holywood filmi var. Bir adam, filmin finalinde, atom bombasının üzerine, at süren kovboy gibi binip, bombayla yallah aşağı uçuyor, kendi isteğiyle. Ve GÜM.