Önnot:
Bu metin, Bakunin’in ‘Devlet ve Anarşi’ kitabını okurken yazıldı. Bakunin’in
metninde dikkati çeken şeyler; marksistlerin olsun, anarşistlerin olsun, devrim gelecekbilimi eylerken (belki o
zamanlar bilinmeyen olabilecek) bazı bilgileri kullanmaması, bir de mekansal ve
tarihsel saptama eksikliği (örneğin, Almanya 1648-1873 için, Ruslar’ın Almanya
kökeni, Almanya’nın geç sömürgecileşmesi, almanya’nın prensliklerin krallığa
doğru birleştirilmesinin 200 yıldan çok süre alması)…
Anarşizm;
1990-2020 arasında, kapitalizmin ve reel sosyalizmin kafaüstü gitmesiyle,
yeniden rağbet gördü. Bu da; anarşist
olmayan kişilerin anarşist geçinmesine, anarşizm olmayan düşüngülerin anarşizm sayılmasına neden oldu.
Oysa,
tüm düşüngüler gibi anarşizm de, mekansal ve zamansal olarak sınırlı-sonlu-belirgin (ama kesin
olmayabilecek) savlar toplamıdır ve sorun, bu savların açıseçik ifade edilebilmesindedir.
Biz bu
önkoşulların kavramsal çerçevesi içinde, 2020 için, pek pek 2040’a kadar
geçerli olabileceğini düşündüğümüz, neo-n-N-anarşist
tezler sunacağız.
2000-2040
arasındaki genel-global tarihsel çöküş-kaos koşulları, anarşizmin bir kez daha kaosizm sayılmasına neden oldu, oluyor,
olacak.
Oysa
reel anarşizm, tarihsel-gelecekbilisel
kaos-kozmos denklemlerinin geometrik kırınım saçaklarından oluşan türden bir
Verhulst çizelgesinde, ancak bazı limit-noktasal
bölgelerde geçerli olarak tanımlanabilir. Kuramsal anarşistler de, tarihin
gösterdiği üzere, 180 yıldır, saltıkçı
felsefeciler gibi, savlarının gerçek yaşamdaki geçerliliğine veya
geçersizliğine kafayı hiç takmayagelmişler, buna Bakunin de dahil.
2020-2040
için gerçerli-reel bir anarşizm, çözülen devlet yapıları kadar, (komüncü değil)
cemaatçi bireysellikimsiler ile de
uğraşmak durumunda.
Asıl neo-neo-anarşizm ise; ya bunlardan
eksodus eylemek, ya da hiç o koşullara girmeyen komünler yaratmak durumunda.
Birinci
Dünya’nın 1980-2020 neo-liberalizmi, G-20’li 3. Dünya’yı 1. veya 2. Dünya değil,
4. Dünya yaptı veya haritadan sildi.
Birinci Dünya’nın 2. Sanayileşme kültürel
metamorfozları
ise, bilindiği kadarıyla, hiçbir kayıtlı / yazar neo-neo anarşist yaratamadı (çevreci
olanları özellikle negasyonlanıyor): Wikipedia’listeli hiçbir neo-anarşizm
geçerli olamadı yani.
Bu
açıdan epistemik kritik eşik, 1.
Dünyalılar’ın bile, 2020 momentinde, yeterli nicelikte ve nitelikte, çokdisiplinli / disiplinlerarası düşünür çıkaramamışlığı (buna gelecekbilim
eylemeyi reddeip, yine de ağızlarından gelecekbilimsel tezler kaçıran Dünya Ssistemi’ciler
özellikle dahil, Wallerstein daha da çok özellikle dahil) olmakta.
Yani
neo-anarşizm, 75 yıllık Bilgi Çağı’nda
ve özelikle son 20 yıllık Yeni Orta Çağ’da
ve hemen ertesinde, epistemik olmak zorunda: İnsanlığı, eğer kurtarabilecekse,
bilgi kurtaracak yani.
Yeni Orta
Çağ’da neo-anarşizm, komüncü-kampüsçü bir tikellik
taşımak zorunda.not: Hiçbir anarşizm, değil tüm Dünya nüfusu için, 10-100
kişiden kalabalık gruplar için bile geçerli olamamıştır; çünkü, 7 kişiden büyük
sosyal gruplardaki aptallaşma ve cahilleşme, anarşizmi imkansız kılar, kıldı,
kılıyor, kılacak.
Anarşizmin
tikelliği, insan doğası sayılan
şeylerin de tikelliğiyle ilintili: Yani, farklı epistemik-demografik altkümeler için farklı farklı anarşizmler,
baştan sınırlı ve sonlu olarak tanımlıdır.
Dördüncü
Dünya’nın anarşizmi, imkansızca limitlidir örneğin. Bu durum, 3. Dünya’dan 4.
Dünya’ya küme düş(ürül)en Türkiye’deki anarşistimsiler için de geçerlidir.
4., 7.,
N. Dünya’lar için anarşizm imkansızdır, tıpkı Proudhon’un feodal anarşizminin
1840 Fransa’sında baştan geçersizliği ve tanımsızlığı gibi…
Dipnot:
Buradan,
anti-egoist, anti-egosentrisit, anti-solipsist bir bireyci anarşizme varılacaktır ve bu da, Stirner’in değillenmesi olacaktır.
Yani.
Çok
bilebilmek, hala tek kişilik bir edimdir. Bilme olmadan da, anarşizm olamıyor.
(2 + 5 Mayıs 2019)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder