Sanatlar Yoluyla Homo Posterus’a Eksoduslar

İnsan türü, 1945’teki 2 atom bombasıyla, kendi türünün sonunu getirebileceğini kanıtladı. 1957 Sputnik uydusu ile yepyeni ve bambaşka bir tür olabileceğini de kanıtladı.

Bu durum insan türü için, bir Verhulst çizelgesi modelinde, sonsuza limitlenen çoklukta ve kezlerce, yolları çatallanan bir evrim bahçesi imledi. O nedenle, 1 değil, n değil, N potansiyel-olalı-olası Homo Posterus (insan sonrası tür) yolu ve ontosu mevcut, % 99,99’u tasarımsal olarak…

Bilimkurgu sanat olarak, gelecekbilim bilim olarak, hep bu yolların üzerinde zihnen ve kültürelce çalıştı. Bu ikili sarmalın kolları, DNA’nın kollarından farklı olarak, kimi birbiriyle kesişti veya birbirinin yerine geçti.

Bilimkurgu 1840, gelecekbilim 1940 momentli, diyelim.

Bundan sonrasında:

Bilimkurgu, 1945-1990 arasındaki Soğuk Savaş döneminde, türün yok olması olasılığının gerilimiyle, farklı ürünler verdi.

Bilimkurgu, 1990 sonrasında, 2010’a kadar gevşeme ve sünme dönemine girdi. Sonrasında, gelecekbilimin yerine geçebilecek biçimde, ‘2312’ yazarı Kim Stanley Robinson’un bilimkurguyu 21. Yüzyıl’ın (şimdilik, yani 2000-2020 arasında) en realist sanat dalı saymasında simgeleşen bir biçimde, kendini ikameledi.

Ancak, gelecekbilim bilim olduğu ve duygu yerine düşünceyi ve gerçekleri öne çıkardığı için, bilimkurgudan hep farklı olageldi. BM ve onun Roma Klübü projesi üzerinden, global yaygınlıkta somut tasarımlar üretti, romanlar değil.

Şerh: Bilimkurgucuların gelecekbiilm eylemekten kaçındıklarını imlemesiyle, Dünya Sistemi’ci tarihçilerin gelecekbilim eylemekten kaçındıklarını imlesinde bir düşüncesel koşutluk var.

1945-2020 arasındaki 2. Sanayileşme’nin öncü altkültürleri ve 2010 ertesinde yaratılan çapraz medya birleşince, artık sanatlar, hala duygu ağırlıklı ama düşüncesel novumlar ve artı-değer’ler içeren tasarımlar üretti.

Kojima’nın ‘Death Stranding / Ölmeye Yatmak’ projesinin 5 bilgisayar oyunu sinemasal fragmanı, bu alanda bir novum yarattı. Bu da başka bir metnin konusu…

(30-31 Mayıs 2019)