Algernon'a Çiçekler Notu

Önnot: Saptama ve yaşama itibarıyla, belki 5 yıl gecikmeli bir not oldu bu.

Charlie Gordon, zekasını kısa sürede kazandığı için, kısa sürede yitiriyordu.

Bu tamam.

Ancak, hani uzun sürede kazanıp, hangi uzun sürede yitirmek veya yavaşça (yaşlılık nedeniyle) azaltmak?

Elimizdeki veriler şunlar:

20 yaşından sonra zeka iniyor.

50 yaşından sonra, her 5 yılda 5 puan (kabaca 1 yılda 1 puan) IQ iniyor.

100-110 için, 85 gerizekalılık riski.

İnsan, zekasını da, bilgisini de, 4-5 aşamada kazanır, ilk, orta, lise, üniversite, sonrası resmi, sonrası gayrıresmi eğitimle.

Sorular şunlar:

130 ve sonrası için, hangi oran (değişen veya sabit) gerizekalılık riski yaratır?

Zeka, kaç aşamada geriler?

20 ve 50 bu açıdan gözlemsel ölçüt mü?

30 yılda kazanılan, 20 mi, 30 mu, 40 mı yılda yitirilir? (Bence, en önemli soru bu, en azından benim için öyle.)

Kendim için:

14-54 yaşlarım arasında ve 40 yıl boyunca zeka kazandım. Sonra, kapıp koyverdim. Travmalara karşın, 56,5 yaş sonunda, 54,0 yaşımdan daha aptal değilim. Bellekte gevşemeler var ama süreksiz berraklaşmalar da var.

Bu zeka, beni 30 yıl daha götürür mü? 20 yıla razıyım açıkçası. Gordon’un çökmüş hali olmayı epeyi erken kabullendim, çünkü kendimde ölü ve gerizekalı bir çocuk zihni taşıdığımı epeyidir ayırsadım.

Ancak, ileri yaşlılık zekası metamorfozlanmış bir şey. Bu, Homo Posterus metamorfozlanmışlığı da aynı zamanda.

Eğer, düşünce-öte diye bir şey varsa, bende epsilon olarak kesin var 21. Yüzyıl ilk çeyreği momentiyle, artı arkaik-nitel ve epsilon-nicel biçimde. Ancak, bundan (bendekinin düşünce-öte mi, başka bir şey mi olduğundan) henüz emin değilim, 1 Ocak 2017 momentiyle.

Zeka-bilgi’nin adını koyamadım, zeka-öte-bilgi-öte’nin de adını koyamadım ve belki de koyamamış olarak öleceğim.

Yani, ‘Algernon-Charlie N-öte’ momentteyim bunları yazarken.

Ancak, insanı insan-öte’yi soğurması, umduğum antropomorfik faşizmi değil, eksodusu tetikledi bende ve tarihte, çünkü Asgardia eksodusu kapamak isterken, onu açtı ve o tam da antropomorfik faşist bir momentte. 1945-1957 dilemması / trilemması da, yolu tıkamak isterken, yolu açmıştı.

Bir kitap nelere kaadir:

Filmini 1974 Yaz, AFL gidişi öncesi seyir.

Hüngür hüngür ağla.

1975 Ocak kış, AFL arası seyir.

Ağlamama ve buna çok şaşırma.

Romanını evsizken 1992’de bul ve yine ağla (Parmakkapı Sokak, Mefisto önünde çökmüş olarak okuma, şu an gözümün önünde).

2000? uzun versiyonunu okuma, önce küçümseme, sonra ironik bulup takdir etme (Charlie’nin bekareti gidiyordu çünkü).

Hala 2 versiyonun da İngilizce’lerine ulaşamamışlık ki bu da ayrı bir kitap okuma ve okuyama anekdotlar dizisi.

Konuyla ilintili en az 5 metin yazmışlık. Güncelerde öznelce çok daha fazla yazmışlık.

Bu son şerh ise, net bir yol çatallanması ve varlığımın ve zekamın bir bölümünü eksodusu.

Hala şizofrenim yani, zekamın bir bölümü çıkışı kullandı. Gelecekbilim de için de öyle ama başka bir parçam çıkış yaptı, Asgardia kimliğini bugün alan Homo Posterus epsilon olarak.

(19 Aralık 2016)