Toplama Kampının Kapısında Ben

Yılbaşı Momenti: Babavatan Repliği

“Aslolan sağ kalmak, yaşlanınca onun da önemi kalmıyor.”

1993 gibi seyrettiğim, ‘Babavatan’ (Fatherland, Ken Loach) filminden bir replik bu.

Bugüne kadar katılmamıştım bu repliğe, nötr kalmıştım ama katılmamıştım. Bugün katıldığımı gördüm.

Yani, bu kadar Acı çekmeye değmiyor doğrusu.

Yaşamak için bir nedenim kalmamış.

Yazmak, benim için artık yaşamak için bir neden değil. Yıllar yılı öyle olmuştu oysa ki.

Yaşama nedenim ne olabilir?

Bir kadın mı? 56 yaşındayken mi? 20 ilişkiden sonra mı? 19 yıl süren, üzerine ayrılıp da, 2 yıldır bir türlü ayrılamadığım bir ilişkiden sonra mı?

Yaşamak için bir nedeni kalmamak, ölmek istemek demek değil ama her koşulun insanı toplama kampında ölmeye sürüklediği koşullarda, ölüme karşı dayanıksızlık demektir bu. Bu da, kafama vurula vurula  kendimde yaşayıp, hiç mi hiç sevmediğim bir şeydir / durumdur.

Museviler’in bir bölümü, taa 1930’da intihar etti, bir bölümü taa 1940’ta gaz duşunun kapısında bile öleceğine aymadı. Arada da kaçan kurtuldu.

Ayrıca, bu koşullarda yaşama arzusunun düşüklüğü, intihara yakınlık demektir.

İntihar etmem ama belli bir süredir intihar etmeme gibi bir takıntım kalmadı.

Ve hala, ve hala, sağ kalacağıma inancım tam.

Not: Bunu kabulleniyorum, yani sağ kalmayı ama daha çok Acı çekmeyi. Demek ki bu artık, pasif bir libido-survival dürtüsü.

İstatistik Şeytan’ına inancım tam...

Yeşil-Acı bir hüzün bu (hani ikonagrafilerimden birindeki gibi) ve kırık, çok kırık (kırgın değil, kırık).

Bilgi: 2 gece önce 20, 1 gece önce ise 10 derecede uyudum. Şu anda akciğerlerim acıyor (ama kanamıyor hiç olmazsa). Kendimi yeniden evsiz duyumsadım ki zaten öyle. Şu an, yan binada kompresörlü matkap çalışıyor, benim binada ise bina için tadilat nedeniyle kapı açık ve hava 0 derece. Dışarıda ise, sulu kar yağmakta.

Şikayetim yok, herşey kabulüm.

Demek ki zaman bulunca, 10 kitabı daha internete yüklemenin zamanı.

Yine de, kendi kabuğumda ve kendi kurallarımca mutluyum.

Yeni Orta Çağ’ın eksi zekası ve eksi bilgisi beni vuramadı. Benden epeyi zeki olmuş insanların, ümmilerden berbat bir aptallık ve cahillik denizine gönüllü daldığını izliyorum melankolik melankolik.

Evet:

Öksür ve sağ kal.

Kalp krizi ve akciğerler öyle söylermiş.

Dipnot: Bu metni, bir zamanların dahilerine adıyorum.