Happy!: 2. Sezon Finali

Değişik bir moment:

İlk 5 öneme sahip kahraman, iyilikten kötülüğe geçti.

Bunlardan 1’ini Tanrı, 1’ini şeytani kötülükle, kötülük de yaparak savaşan kadınlar kültü, iyiliğe geri taşıdı.

Bu 5’in 2’si masum, 2’si masum-değil, 1’i kategori-dışı durumda: Değişik bir asimetrik-simetri bu.

Buradaki alegorileme, iyilik timsallerinin kötülük timsallerine (‘halloween’ tipi karşı-kahramanlara örneğin) dönüşmesinde.

Burada; iyilik yapan kötü, kötülük yapan iyi alegorileri az da olsa aşılmış durumda.

Burada yinelenen popüler kültür tematiği, kahramanların ‘sen, ben, bizim oğlan’ öykü kısırdöngüsüne girmeleri. Bu da, bildik ‘komünizm gerekirse, onu da biz yaparız’ diyen oligark tavrının olumlanması gibi oluyor.

Çocuk, potansiyel-müstakbel seri katil olma yolunda gibi görünüyor.

Kadın-polis, intikamlarını almak için, değil okkült bilimcilerle, Şeytan ile bile pazarlık edecek durumda ama eksodusu da o bulacak gibi: Senaryo öyle gidiyor çünkü.

Anne, her zamanki sıradan kadın. Bu tek başına, onu yeterince kötü kılıyor zaten.

Hayali arkadaş, kendi doğrularıyla yaşamın gerçekleri arasında sıkışıp kalmış durumda.

Asıl en-baş kahraman erkek, eski polis, yeni tetikçi, daha da yeni Şeytan’ın işbirlikçisi olan kişi üzerinden asıl öyküler anlatılıyor.

İçki, uyuşturucu, seks, şiddet, onun kötü bulup, uzaklaşmak isteyip, sonunda ona savaş gücünü veren panzehir-kötülükler olarak çok-çok iyi tasvir ediliyor.

Diğer bir deyişle:

Bazı insanların iyi olmaya çalışması absürd. O kötü-iyi kırması durumlarıyla, varlıkları Dünya’da daha işlevsel, çünkü bazı işleri ancak onlar yapabiliyorlar.

(14-15 Haziran 2019)