Krizler insan kültürünü buduyor. Denk gelirse, konunun ömrünü
uzatabililiyor da. Denk gelmezse, kısaltıyor da.
En son elimize bir örnek geldi:
“Petrol üretiminin aynı oranda artmamasının da etkisiyle 2011 yılında 44,8
yıl olan dünya petrol rezerv ömrü 2012 yılında 48,8 yıla çıktı.”
Bunun nedeni ne?
2007-2013 ekonomik krizi. Özellikle de G-7 için olanı.
Peki, bu 4 yıl ne işe yarar?
Kalıcı fosil enerji ikamesi için
4 yıl daha olarak...
Daha sırada gıda ve susuzluk krizleri de var ve bunlar aslında doğrudan ekonomik etkili değil... Dolaylı
etkileri ekonomiye yansıyacak.
Dönelim geçmişe:
Özellikle ABD’de, özellikle de o uzun kuyruklu arabalar döneminde bu denli
israf yaşanmasaydı, o 49 yıl çok daha uzun olabilecekti kesin.
Peki, bu işe yarayacak mıydı?
Sonuçta, petrol er veya geç bitecek. Bu bilindiği halde, 50 yıl için bile
önlem alınmazken, 100 yıl veya daha uzun süre için hiç önlem alınmazdı, orası
kesin.
Doğrusal programlama sınırları da var, kaotik
yalpa (pertürbasyon) sınırları da...
Bu 50 yıl, 250 yıllık 2. Sanayileşme’nin menzilini öne ve arkaya çekecek.
Ayrıca, 1950-2000 arasındaki 50 yıllık 2. Sanayileşme ön-dönemi, o araba
israfı olmasa, olmayabilirdi de gibi...
Yani:
Krizler, tükenişler ve yeni başlangıçlar; birbirinin hem nedeni, hem de
sonucu durumunda ve bunun neden-sonuç ağları henüz tanımlı değil. Çünkü bunun
için geçmişte de, bu süreçlerde de sabit veri tabanı oluşturulmadı henüz.
Bir önlem:
20 yaş altındaki çocuklarınızı ve torunlarınız petrolsüz dönem için
şimdiden eğitin...
Orman yangını, yangın başlamadan
da, yayılmadan da engellenebilir.
Krizler de öyle...
Ve.
Bir hastalığı engellemek, tedavi etmekten her zaman daha kolaydır, ucuzdur,
mantıklıdır, vd...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder