Çin
Alfabesi, hemen tüm dillerin geçtiği, piktogram aşamasıyla, soyut ibare
arasında bir yerlerde kalmış. Latin Alfabesi ile, morfem ve fonem arasında
ilinti bırakmamış.
Çin
Alfabesi, birden çok ideogramı biraraya getiren hece-birim aşamasında kalmış,
Latin Alfabesi ise soyut ibareleri biraraya getiren harf ve hecleerden oluşan
sözcük-birim aşamasına gelmiş (ama bu son dilsel aşama olmak zorunda değil).
Ancak
Latin Alfabesi de, Türkçe’nin payay net hecelilik aşamasına ulaşamamış. Buradan
çıkan sonuç, 5 bin yıllık yazısal düzenlemenin ancak yapay ve yukarıdan olduğu,
tersi durumda ise dillerin düzensiz kalma eğiliminde olduğu.
İbranice’nin,
Ermenice’nin ve Sankstritçe’nin alfabe harfleri 4 köşeliliği onalrın bir
zamanlar ortak bir kültürde buluştuğu anlamına gelebilir.
Tersi
durumda da, aynı dil ailesinden olmayan diller aynı alfabe grubunda olabilir
veya tersi de.
(23 Temmuz 2016)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder