Şiddetin
estetiği, ne yazık ki estetistlerin (estetisyenlerin değil, o teknisyenlik gibi
bir şey), teklediği bir alan oldu çıktı.
Bu alanda da öyle.
Grafik
şiddet, ironik olarak, çizgi üzerine dayalı çizgiroman alanında daha çok
tanımlandı.
Tanımı
şöyle.
“Graphic
violence is the depiction of especially vivid, brutal and realistic acts of
violence.”
Meali:
Grafik
şiddet, şiddetin özellikle canlı, vahşi ve gerçekçi tasviridir.
Burada
anlamsal boşluk kendini gsöteriyor.
Şiddet,
olduğu gibiliğiyle zaten böyledir. Yani, grafik sayılmayan şiddet tasviri
ikiyüzlüdür, ölüdür ve yalancıdır.
Kendi
yaşamımdan örnek vereyim:
2003
Kasım’da Galatasaray’da canlı bomba patladığı zaman yakınındaydım. Herşey aynen
film veya çizgiromndaki gibiydi, aynen öyleydi. Bir tür yeniden izleme duygusu
yaşamıştım.
Bunu
böyle anlatmamak, felaket yönetimine darbedir açıkçası. Günümüz koşullarında,
popüler kültür ürünlerindeki grafik şiddet, insanlar için simülasyonlu
eğitimdir aslında. Bunu yapmayan ürünler de, kendini feda edip, birilerini
kurtacağım derken, hiçbir halt yiyemeyip, üstüne bir de insanlara zarar veren
tipleri yaratmıştır.
Çıkış:
Grafik
şiddet, grafik sanatlar alanında 3 tiple / örnekle temsil ediliyor:
Marvel /
DC Comics çizgisi, manga çizgisi ve Woodward-Oblivion-çizgifilm-koreografi
psikolojik şiddet epsilon mutant artı-değer çizgisi.
(25 Temmuz 2016)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder