08.07.16, 13:15.
Kendini Resme Yerleştirmek, Resmi
Kendine Yerleştirmek
Paranoyak
eğilimleri olan bir şizofrendim.
1974
gibi gelecekbilim ibaresiyle / kavramıyla tanıştım. 1978’den beridir bilfiil
okuyarak, sonraları da yazarak gelecekbilim çalıştım.
Fazla
gerçekçiymişim. Daha tıfıl bir yazan
(yazma eylemi yapan) olduğum 1980’deki Ekonomik Determinizm metnim, 1980
sonrası Dünya’yı resmetmiş önceden.
Aşırı
negatif ve antipatik bulunurum insanlar tarafından. Ancak, gayet sıcak kalpli
ve empatik / sempatik olduğum kanısına vardım bu yıl. Çünkü doğruları yazdığım
için, insanlara bana doğru cezbedildiler. Haa, sonra aynı doğrular nedeniyle, şimdiye
dek oylduğu üzere, koşa koşa kaçacaklar yine, ayrı konu.
Yani,
hep doğru bilginin peşinde koştum.
Bu da,
beni tarihsel ve geleceksel resmin içine yerleştirdi.
Oysa
kurmaca yazarları, pek pek kendilerini resmin içine sokarlar ama resmi
kendilerinin içine sokmazlar, yani tarih bilincine sahip olma gereği duymazlar,
onlar için hissetmek ve hissettirmek yeterli kalır.
Sonra
ben, kendimi resmin içine de yerleştirdim. En azından 50 yaşımdan beridir böyle
bu.
Çoğunluk
kendimi tarihin dışında hissettim. Yani, tarih beni bağlamadı.
Şu ansa,
ölüm beni bağlıyor. Kendi terekem nedeniyle bu, kültürel bir tarihin içindelik
demek.
21.
Yüzyıl’ın ilk dahisi olmak, bağlanmayan bir neo-entellektüel olmak, benim hep
gerçek olmasını beklemediğim ve kurduğum hayallerimdi ama yaşamın içinde aşırı
gerçek oldular. Aşırı geçerli gerçekler.
Tarih şu
anda insanlığı eziyor. Hem de feci eziyor. Beni de eziyor. Ki bunları yazmamın
nedeni de, o ezilmenin can acısının canhıraş feryadı olmakta.
Tüm
bunlar arasında, 55-90 yaş arasıki yaşlılık için örneğim yok elimde. En son 2
örneğim olan Kafka ve Fassbinder’i 1995’te terketim ki şu an sağ olmamı biraz
da buna borçluyum.
Uzun
yaşayan yazarlar bizde Toros, Tuğcu, Batı’da Shaw ve Russell var ve son ana
kadar yazmışlar. Onlar olmasaydı da, bunu yapacaktım zaten. O nedenle, örnek
sayılmazlar.
Yaşlılığın nasıl yazılacağını
biliyorum ama
nasıl yaşanacağını bilmiyorum.
Hoş
yaşamımın hiçbir noktasını nasıl yaşayacağımı hiç bilemedim zaten. Yaşadım ve
koyverdim gitti.
Nokta.
Es.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder