NEK: Entropi, Sonsuz Uzay, Sonlu Uzay-Zaman

Entropiyi enerji ölümü olarak da tanımlayabiliriz. Evren, sürekli genişler, yani birim hacme düşen madde-enerji yoğunluğu 0’a gitmektedir.

Bu, bir bakış açısıdır.

Not 1: Şişme Dönemi’nde Evren’in kesin olmayan bir tahminle Planck hacminden en az 13 milyar ışık yılı yarıçapa genişlediği bilgisi var ama ondan sonra hangi hızla genişlediğimize ilişkin kesin bir veri yok. Not 2: Bu türden ‘yalnızca x’ türenden bir uzaklık tanımının geçerli olup olmadığı da kesin, çünkü topolojik bir Evren’de x ve y, karşılıklı bağımsız olarak tanımlı değildir: Yani: Bugünkü tanımla 78-90 ışık yılı çapındaki x, y ve z parametreleri / boyutları, birbirinden bağımsız tanımlı olmayabilir ve bu uzay / hacim tanımını bozar ama neye bozar, o da belirsiz kalır.

Görünen o ki uzay sonsuza kadar genişleyecek.

Ancak, başka bakış açıları da mevcut.

Elimizde geometrik bir veri mevcut:

Bir Koch Adası, sonsuz kenar uzunluklu ama sonlu alanlıdır.

Bu durumda uzay sonsuz olurken, uzayzaman sonlu olabilir, en azıdan bir geometrik modele göre. Evren’in 4 boyutlu Euclid Geometrisi taşıdığına / içerdiğine ilişkin belirgin bir kanıt yok, çünkü zaman zaten Şişme Dönemi’nde zaman heterojen davranmış (buna davranmak mı denir?), bunun bir daha olmaması için neden yok, tıpkı yeniden genişleme artışı gibi ve artı, zaman kuantası diye bir şeyin olabilmesi mümkün ama fizik ve matematik bilgilerimiz bunu modellemeye yetmiyor, daha da acısı, kimse bunun için uğraşmıyor, uğraşıyorsa da konsensustan ve bilim kilisesinden saklıyor, yoksa aforoz edilir çünkü.

Gelelim vurucu çıkarsamamıza:

Sonlu bir uzayzamanda, enerji ölümü diye bir durum geçerli değildir.

Daha da ironiği:

Bu durumda, uzaydan eksilen enerji zamana ekleniyor gibi bir absürd çıkarsama da mevcut olabilir ki bu, bilim dilimizin (yani matematik dilimizin) yetersiz kaldığının kanıtıdır.

(29 Eylül 2018)