Bu bir
Ekşi Sözlük başlığı.
Sanırım,
hiçbirşey yapmayacağım.
1960-2000
arasında yaşamımın ırzına geçen Kenan Evren, Süleyman Demirel, Necmettin
Erbakan, Alparslan Türkeş öldüğünde hiçbirşey yapmadım çünkü.
Hatta
hiçbirşey hissetmedim.
Onlar
kadar sorumlu hissettiğim Özal öldüğünde veya Çiller sağ iken de hiçbirşey
hisstemiyorum.
Hissizleşmiş
değilim.
Duygularımın
yerini, düşüncelerim aldı artık.
Erdoğan
gider, başkası gelir.
Ad
Yıldırım gitti, soyad Yıldırım geldi örneğin. İkisi de, o şimdi başbakan ya da
emret başbakanım durumu.
Peki,
Erdoğan’ın öldüğünü görebilecek miyim?
Olağan
koşullarda evet.
Ancak,
mahkum olmamış olarak ölceğine eminim. Çünkü adını andıklarımın hepsi öyle
oldu. Evren’in mahkumiyetinin pratikte hükmü yoktu. Erbakan ev hapsinde öldü
diye de sevinmedim.
1960-1980
dördülünün, 1980-1983 Evren birinin, 1983-2013 liberalizm üçülünün 9 adam = 90
yıl TC’sinin parçası olduğunun bilincindeyim. 1960-1980 dördülü, 3 darbeci ile
maç yapmışlardı.
Kılıdaroğlu’nun,
Demirtaş’ın ve Bahçeli’nin Erodğan denli olumsuz kişiler olduğu kanısındayım.
TC tarihinde ilk 4 tane ortadan daha sağda parti ortamını yarattı hepsi birden.
AB ve
ABD sağı da, TC sağını hezimetle dövdü çoktan zaten.
(29 Haziran 2016)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder