Goril ve Menetekel

İnsanlar 2 uç grupta toplanıyorlar veya dağılıyorlar:

Bir: Yapılan bir deneyin gösterdiği üzere, dikkatleri başka bir şeye çekildiği zaman, gözlerinin önünden geçen (gerçek yaşamda olsa, onları öldürebilecek) gorili bile göremiyorlar. Bu, birinci tip.

İki: Menetekel tip ise, anlatılsa da kimsenin göremediği bir felaketi önceden haber veriyor ve haklı çıkıyor. Bu da, ikinci tip.

İnsanlar, bu 2 tip arasında dağılım gösteriyorlar ama daha çok birinci tipe yakın kalıyorlar.

Daha da önemlisi, % 15’i falan, felaketlerde yardım edeceğim derken, başkalarına zarar veriyor.

Menetekel tipler veya felaketlerde gerçekten başkalarına yardım edebilenler ise, binde birden de az.

Bireysellik ve toplumsallık, bu olguda kilitleniyor.

Çünkü menetekel tipler, pek sevilmiyor ve dışlanıyorlar. Hatta, dediği doğru çıkınca, ceza bile alıyorlar.

Felakette kaş yaparken göz çıkaranlar, iyiniyetleri nedeniyle hoşgörülüyorlar.

Kimse gorili görmediği için de, deney yokmuş gibi davranıp, toplumsal toplumsal birarada yuvarlanıp gidiyorlar.

Bu, toplumsallığı kölelikten öteye, eksi zekaya ve eksi bilgiye taşıyor.

Bilgi Çağı’nda toplumun bu ağırlıklı niteliği, toplumu gerisini geriye Yeni Orta Çağ’a çekti bile çoktan.

Bazı terliksi hayvanlar, burada suçu bilgiyi üretende buluyorlar.

Gülsen olmaz, ağlasan olmaz, açmaz-çıkmaz kültürel bir durum bu.

(31 Mart 2017)