İdam Hükmü Vermek

Hiç insan öldürmedim. Hiç insan öldürmeyeceğim. Ölüm hükmüne vardığım 40 kişilik bir listem var.

İdam hükmü için ilk durum, benim yaşamıma kastedilmesi. Bunun bedenen veya zihnen yapılması. Zihnen yaşamıma kastedilmesi, beni intihar edebilecek veya yazılımlarının ana bölümlerinin silinmesine gidecek bir travma yaşatılması anlamına geliyor.

Çin’deki uyuşturucu ve 1 milyar dolarlık nitelikli dolandırıcılık suçunun idamlık olduğu konusunda hemfikirim: At hırsızlarını boşuna asmadılar: Yaşamasına izin verirsen, yine çalar, çaldılar da. Atsız yaşayamayacağına göre, at hırsızını asarsın, çalıntı at alanı ve satanı da idam-müebbed arası bir cezaya tabi kılarsın.

Bu idamlama kitleselliğe varırsa, savaş ve/ya insanlık suçu durumuna gelebilir. Gelmesinde sakınca yok. Faşizme karşı faşizm. Engizisyona karşı engizisyon.

Önümüzdeki 80-100 yılda doğacak 7-10 milyar insanı doğmayanlar da dahil, idama mahkum ettim. Tarih ve halk mahkemesi adına.

Ne anababalardan ne evlatlar çıktığını 5-6 kuşaktır izlediğim için, doğmamışların da kalemi kırıldı.

Sodom-Gomor çizgisi geçileli 5-7 yıl oldu, belki daha çok zaman oldu. Tanrısal gazap, mecaz bir anlatı ama Tanrı korkusu insanları suç, ayıp, günah işlemekten alıkoyamıyorsa, onları toptan idam ve infaz edersin. Tarihi ve geleceği kurtarabilmek için ki o da belki kurtulur. Eğer çürüme çok yayıldıysa, insan türü yok olsa da, çürüme sürer gider. Çünkü çürüme, kaostur ve kaosun kendi iç dinamikleri vardır, anafor ve türbülans gibi.

Bugün Otto Dix ve George Grosz çizimlerine ve resimlerine bakarken, notlarını okurken, gördüm ki 1917, 1967, 2017 gibi, çürüme, yükselme, çürüme döngüsü, 100 yıla sığabilmiş. Şu an, tam da kültürel-1917 momentindeyiz aşağı yukarı. 33 İstanbul olarak da, AB olarak da ama ABD o zaman, bu ABD değildi henüz ve AB’nin ardılı ve abartılısı olarak, daha beterlerini gerçeksedi. Ona da 300 küsur milyonluk idam ve infaz. ABD 2 büyük kraterli bir atom çölü. Hiroşima ve Nagazaki’nin rövanşı.

Bosch, Bruegel, Dürer Almanya / Alçak Ülkeler 1517 çizgisi, 1817 İspanya Goya çizgisi, hep görsel kıyamet notlamaları. This had been done before.

Şerh: Guernica, salak bir parodi bunların yanında.

2017 Kuburkent İstanbul’a bakınca, hafif anlatmış olduğumu kabul ettim. Canlı foto çekimi, yaşamıma kastedilebileceği ve o mekanlarda zaten canıma kastedildiği için, insan-insan kıyımlarını fotolayamadım henüz.

Bir tek bacağı kanayan, Akademi kapısında 31 çeken adam, tam gerçekçi olabildi. Onlardan 500-5.000 adet gerekli ama o da, beni aşan bir proje olur. Bunu denemeyi düşünen tek bir fotoğrafçı bilmiyorum.

Ama onlardan çok gördüm. Çoğu da, vayn videoluk şeylerdi, yani 10-15 saniyelik çekim gerektiriyorlardı.

Bazı ‘freak’ler, kadına parmak atan kadın ve arkasından gelen maktulün histerik ağlaması ve parmakçının rahatça uzaklaşması (benim menzilimin epeyi uzağındaydı).

Bir de parodi momentler var:

1978 baharında Akıntıburnu’nda, 1992’de Harbiye’de gece, 2 müşteri arayan fahişeyi erkeklerden kurtarma atağı salaklığım. 2’sinde de ölmüş olabilirdim.

Dikkatinizi çekerim:

Yaşamıma çok kastedildi. Bakış açımı belirleyen budur. Bir tür cinayet demokrasisi veya adaleti.

40 tane kendi listem dışında, 3. kişiler için 400 kişi daha sayabilirim idamlık.

Yakınında bulunduğum sırada patlayan bombaları hesaba katmadım. 2003 Kasım GS bombacılarını öldürmeyi falan da düşünmedim. Benimki de dava, onunki de dava.

Conan’ın dediği gibi:

Ya sen, ya o. Seçim yok.

Dipnot:

Basilisk manganın finali, çok ender gerçeksenen bir momenttir ama mümkündür.