Popüler
kültür, Antik Yunan'dan beridir, çirkin, banal, kitsch, kültür feçesi sayılmış,
alt sınıflara mal edilmiş.
Elit
kültür ise hep, mallı / paralı üst sınıfların payı sayılmış. Üst sınıfların da,
popüler kültür tükettikleri gözardı edilmiş.
Estetikçi
olarak Adorno bile, yüce sanat saydığı balenin banal halk danslarından başkalaştırıldığını gözardı etmiş.
Bunu,
20. Yüzyıl'da Arjantin'den Piazzolla, bir kerhane müziği olan tangoya göstere
göstere uygulamış.
Adorno,
ne buna, ne de cazın başkalaşımına bakmamış bile.
Tersine
olarak da, reel sosyalizmin halk için banalin banali prolet-kült'ü yaratmışlığı
gözardı edilmiş.
1930'dan
2020'ye dek, hiçbir estetikçi, şunu görememiş:
Popüler
kültür feçestir ama tarih feçesin aktığı yöne akar.
Yani, 5
bin yıllık popüler kültür tarihi, o anki güncel tarihin nabzını hep veregelmiştir.
Ayrıca,
Euripides oyunlarında da, Shakespeare oyunlarında da, kral bolluğu, banalin banali durumlardır.
5 bin
yıldır hiç kimse, sanatın ilk görevinin doğruyu dilegetirmek olduğunu sonuna
kadar savunamadı, marksist estetikçiler bile.
(16-17 Eylül 2019)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder