Önbilgi:
Bu
metin, şu video kaydı nedeniyle yazıldı. Gaye Su Akyol Neler Dinliyor?
Temel
bazı saptamalar:
Bir:
Türkiye’de son 50 yıldır, 45’lik plak bu ülkeye geldiğinden beridir diyelim,
popüler müzikte bazı yollarda 5-10 şeref turu atıldı. Yeni kuşak da aynı hatayı
yapıyor. Bülent Ortaçgil’in Anadolu yakasındaki, (kuramsallık da dahil edilen)
müzikhanesindeki yanılgısını, onun adını anmadan ve muhtemelen bilmeden
yeniliyorlar ve yineliyorlar.
Yani:
Müzikte,
en azından başta, başta tek bir şeyi yap ama iyi, çok iyi, en-en iyi yap. Yoksa
silinir gidersin. Türk gibi başlarsın ama İngiliz gibi devam edemez veya
bitiremezsin.
İlk 10
yıldan sonra, istersen kendi farklılığını da yaparsın.
+
İki:
Temel müzik türleri, son 50 yıldır aynı. Granj-alaturka yok yani, henüz yok
yani. Paçallamak, sentezlemek ya da harmanlamak değil bu. Feçesle muhallebiyi
birbirine karıştırmak bu.
Denersin
tamam ama denenmiş ve yanılınmışı denemek zaman ve libido kaybı olur. Oldu da,
olmuş da.
Yani:
Gaye Su
Akyol, akapella-alaturka yapsın bir. Yapmayı denesin hiç olmazsa. Referansları
arasına Sabite Tur da girsin. Müzeyyen Senar çıkabilir. Safiye Ayla olmasa daha
iyi.
+
Tanzimat’tan
beridir süregelen, son 50 yıllık popüler müzik serüvenimize birebir izdüşmüş
olan batılı-doğulu ikilemi, yeni kuşakta da aynen sürüyor. Çok-çok ironik olarak,
kendilerini batılı sansalar da yeni kuşaklar, annelerinden ve ninelerinden,
yani 1978’lilerden ve 1968’lerden epeyi doğuya geri düşmüş noktadalar. Aşırı
statikler, aşırı hantallar, aşırı libido obeziler, eksi oryentasyonlular, 0
kültürolojik haritalılar.
Bunun
açılımı şu:
O 2
kuşak, aşırı devrimcilik oynayıp, feci hezimete uğrayınca, ricatı da abarttılar
ve Malazgirt’ten öteye kaçtılar. Şu
anda TC, Afganistan modunda falan.
(Yani yeni kuşak, böyle bir ülkede müzik icra ediyor, bunu yok sayamazlar.)
Çocuklarını
da, öyle ya da böyle, bu açıda yetiştirdiler.
Armut
dibine düştü: Üzücü olan da bu.
Gaye Su
Akyol ve gibiler, 200 ile gidilecek yolda 50 ile gidip, kendilerini ivmeli ilerliyor sanıyorlar.
Unutmayın,
Dünya Müziği de 1968 momentli idi, onu geçemeyen bir 2018 kuşağı, şimdiden beyhude ve nafile olmayı kendine hüküm
keser.
+
Üç:
Klibin bir sentez, bir çapraz medya, bir sanat ve meta-müzik ve meta-sinema
olduğunu unutmayın.
Yani:
Teknoloji
sizin işiniz olmak zorunda. Dolayısıyla teknolojiyi aşmak zorundasınız.
Yani:
Oturun,
bol bol bilgisayar oyunu sinemasal
fragmanı müziği dinleyin ve seyredin. ‘Iron’ın 2 parçasının ve klibinin,
diğer 2 bilgisayar oyunu sinema fragmanındaki kullanımıyla, müziksel ve
sinemasal öte-anlamlar kazanmasını izleyin.
Bunu siz
de yapabilin.
+
Dört:
İkindi vaktiki padişah cücesi olmayın. Tarih ve avangard müzik, bir çöküş ve gerileme döneminde.
Çevrenizdeki göreli referansları unutun. Müziğin mutlak referansı 1968
dönemidir.
Erkin
Koray rakına hiçbiriniz yaklaşamadınız bile yani.
Aka Gündüz
Kutbay cazını algılayamadınız bile yani.
Müslüm
Gürses arabeskinin vektör doğrultusunu ve uzunluğunu göremediniz yani.
+
Nokta.
Es.
+
Dipnot:
Punk ve
yeraltı üzerine derlenmiş, müzik konulu bir kitapta, yeni dönemi eski dönemle
paçallama eğilimi vardı. Bu, çok-çok yanlış ve geçersiz.
Gecekondunun
arabeskinden Cihangir’in taşralılaşmasına (taşralılaştırılmasına değil) bir
tersyüz edilme ve regresyon yaşadık. (Bunu bir daha yapmayın bize.)
Bunda
da, Cem Karaca, Zülfü Livaneli ve Timur Selçuk müzikal temel üçlüsü sorumludur.
Protest
marşının geri tepip, öz-faşizm / oto-faşizm yaratabileceğini düşünmediler bile:
Biri Ermeni iken türkleşti, biri soldan sağa u dönüşüyle liberalleşti, biri
Allah’ına sığındı.
Aynısı
sizin de başınıza gelecek yani. Yani, siz getireceksiniz başınıza onu.
(23 Mayıs 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder