Nejat İşler'in Artizliği. Gerçek Hesap bu Değil

İşler ilk kitabını yazmış. Çok artizce.

Kitabının ilk % 40’ını okuduktan sonra, tamı tamına böyle düşündüm.

1972 doğumlu olmasına karşın, 1975 sonrası doğumlu, ebedi ve ezeli ergenler gibi. Herşeyi bininci kere yaşasa da, ilk kez yaşıyormuş gibi.

Tesadüfen meslektaş çıktık. Onun sözünü ettiği seyyar kitapçılar, Bayazıt’tan tanıdıklarım.

Zaten sorun da burada başlıyor:

Nişantaşı’nda 1 kitabı, Bayazıt’takinin 3 katı fiyata satarsınız. Onlar da sattılar zaten. Yaşamı kolayından yaşama durumu. Herşeyi olur sanma durumu.

İşler, biyografisinin ‘sudaki balığın suyu bilmemesi’ kadar bilinçsizliğinde.

Rumelihisarı Ali Baba  1984-1998 alkolik tayfasını bilen bilir. En az yarısı 2000’lerin başında alkolden öldü. İşler de o yolda. Ben de o yoldaydım. 6 yıl antabuz yuta yuta, az kaldı renkkörü oluyordum ama alkolü bıraktım.

Seçim yok yani:

Sarılık bahane, alkol şahane.

İşler, bir Bukowski olamamış yani.

Ola ola, amatör küme klüp başkanı olmuş.

İnsanların neleri nelerin yerine ikame olarak kullandığını düşündükçe gülüyorum.

‘Kaybedenler Klübü’ filmiyle, gerçek kaybedenlerin hiçbir ilgisi yok örneğin. İşler ise, o filmde artizlik yapınca, kendisini de öyle sanmış. Ot ve Kafa’sı yani:

Az ölüseverlik, çok slaktivizm, çok (‘18 – 1’li) pedofili, epey lümpen hümanizm, alaturka cahil ve aptal enteklik modu, vd, vb, vs.

Zaten, o da oralarda yazısı görüne görüne, yazardan sayılmış: Keçi Abdurrahman Çelebi hesabı, koyunlar çoktan mezbahada kebap yapılmış yenmiş.

Ne diyeyim ben böyle yayıncıya, böyle yazara, böyle okura?

Şu açıkça biline: İşler öldükten 2 yıl sonra mezarının başına kimse gelmeyecek. Bugün onun bunun fan’ı olan on binler dahil buna.

Biz Hisar’da onun gibi dilim dilim öte yana giden çok gördük.

Barış Manço şarkısı işte.

Yaz dostuum…

(2 Mayıs 2017)