Olay;
20. Yüzyıl başındaki ‘1.-18. Louis’ / ‘1.-6. Mehmed’ türü sözcük oyunları
değil. Onlar da sözcük oyunları ama ayrı bir dalcık o çizgi.
Olay, 2.
Yeni’deki ‘en hızlı kirlenen renk beyaz’ türü sözcük oyunları. Altı boş ama
görünürde derin anlamlı sözcük oyunları.
Bunun
yanısıra artı, sözcükleri noktalama imleriyle bölüp anlamlarını çoğaltma
dalgacığı da vardı ama o tutmadı nedense.
Bu
sözcük oyunları tanımındaki doğrusal programlama sınır çizgilerine:
Feneon’un
3 satırlık öykücüklerinin (180 karakter) yaklaştığı kadar, Hemingway’in 6
sözcüklük (maksimum 50 karakter) öykücükleri ile bile, twitteratür ile bile
(eskiden 140, şimdi 280 karakter) yaklaşılamadı, graffitiler ile belki
teğetlendi.
Feneon
öykücükleri öz-töz anlambirimleri içeriyor: Öykü başlıyor ve bitiyor bile. Onun
öykücükleri, Adnan Veli ile Sait Faik tipi mahkeme haberinin / öyküsünün
usaresinin usaresi, hulasasının hulasası doğrultusunda gelişti.
2. Yeni
bunlarla ilgilenmedi bile. Gerçekle ilgilenmedi bile yani. Böyle olunca, geriye
/ beriye abidik gubidik anlam saçmalıkları kaldı 2. Yeni’nin yaptıkları olarak.
Ot /
Kafa çizgisi, bunu Metin Üstündağ 1988 olarak, cümleden / paragraftan (yine 3
satır sayılabilir) aldı, 20 yılda metin ve yazar demetlerine dönüştürdü, şu
anki moment o. Yeni Gelen dergisi de, bu formülü, reçeteyi, tarifi, denklemi
Mart 2018 sayısında tulumladı bir güzel.
Biz
bunları 2. Yeni edebiyat çizgisine bağladığımızda, estetiko-politik açıdan, 0.,
1., 2., 3. liberalizm dalgalarını birbirine bağlamış ve tek bir liberalizm,
şeyselleşme, yabancılaşma, yabancılaşmışlığının sözünün bile edilemeyeceği
aşamada yabancılaşma aşamaları toplamları olarak, kültürel bir dekadans olarak tanımlamış oluyoruz.
(20 + 30 Nisan 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder