Sanıldığının
tersine, insan kültürlerinde en doğru olan paradigma, en uzun yaşayan veya
yaşatan paradigma değildir.
Lao Tzu,
bir şeyin hem var, hem de yok olabileceğini önesüren bir mantık önerdi.
Aristo,
bir şeyin ya var, ya da yok olabileceğini önesüren bir mantık önerdi.
İkisinden
de 2,5 milenyum sonra bugün ve burada, 3,5 milyar kişi aristo, 350 milyon kişi
Lao Tzu mantığı tarafında. Oysa Lao Tzu mantığı daha yaşamcıl ve
meta-epistemik.
Lao Tzu
mantığı, Aisto’yu içersetilmiş olan İslam düşüngüsüne de girdi ama onu tam
başkalaştıraamadı. Tasvvvuf, Evren’in Tanrı tarafından yoktan var ediliş olması
gerekmediğini söyleyemedi. Keza, hiçlikten ve eksi varlıktan da varlık
üretilebileceğini.
Bugünkü
İslam ve Hristina engizisyonlarının temel nedeni, aristo’nun üçüncü ve
dolayısıyla ikinci nedeni / tezi inkarı. Ki bu da bir paradifmatik fatalizm
olmakta. Hem kendinden farklı düşüngülere varlık hakık tanımıyor hem de farklı
düşünen insanları öldürtüyor.
(24-25 Mayıs 2016)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder