Rasyonelite Tarihi Terkederken

1960’lardaki çocukluğumda ve 1970’lerdeki ergenliğimde, tarih açısından 3. Dünya gecikmeli olarak, rasyonelizmin, yanısıra pozitivizmin ve mekanik gerekirciliğin aşırı yüceltildiği bir dönem yaşadım.

1980 neo-libearilizmi kendiliğinden tanımlı olarak irrasyonel bir ideoloji oldu. Sürdürülebilir artan borçlanma gibi, ekonominin tüm rasyoneltisine aykırı bir ideolojiciğe dayandırıldı.

Bunun tüketim ideolojisi 30 yılda, Aydınlanma’dan beridir yaratılan tüm akılcılığı sildiği süpürdü, 1. Dünya’da bile.

İnsanlar yürümeyi ve konuşmayı bile unuttular, o kadar yani.

Nasıl ki bir anarşist olarak fiili devletsizliğin feci sonuçlarını dehşet içinde izliyorsam, ister istemez rasyonelist kanatta kalan biri olarak, irrasyoneliteyi kitlede gözlerim faltaşı gibi açık izliyorum.

Bunun bir yararı oluyor:

5 bin yıllık tarihte akılıcılık, hepi topu 300-400 yıl egemen oldu. Geri kalan 4.600-4.700 yılın saçmalığını yeniden bizzat gözlemek şansıın buldum.

İbn Fadlan metinlerim, bunlara ilişkin notlar.

Bu konu daha yazılıcak. Nokta. Es.

(30 Mayıs 2016)