Kitle Kültürü Topolojisi

Bireyleri demeyelim, kitlenin öğeleri, Brown devinimi rasgeleleğindedir (raslantısallığından pek değil).

Bu öğeler, birbirlerine çarptıkça, yani birbirleriyle etkileştikçe, standart normlar tarafından önce budanırlar, sonra zımparalanırlar, eğer gelenek yeterince uzun sürmüşce mücella gibi olurlar, pırıl pırıl  dümdüz. Baknığınızda beyinlerinde bir tek kıvrım göremezsiniz.

Ancak, tüm kültürel modlar için böyleydi, faşizm ve engizisyon için de böyle ki ikisi epeyi farklı yerlerin ve zamanların modları.

Neo-globalist neo-liberalizm, 35 yılda diyelim, bazılarını böyle dümdüz etti ama vadesi de doldu.

Diğer bir bakış açısıyla ise.

O öğeler birbirlerine yaklaştıkça, farklı türden olan bakterilerin bile yaptığı biçimde, birbirlerinden ve birbirlerine bazı kültürel / genetik malzemeler alırlar ve verirler.

Kategorik bakış açsııyla ise, bu eksi ve artıların sonuçta başkalaşım yaratıp yaratmadığı ile değerlendirilir ve irdelenir.

Herhangi bir büyük değişimin hemen eşiğinde bile, o değişimin kesin olacağı belli değildir. Şimdiki, neo-liberalizm çıkışı da yle:

Çıkabiliriz de, daha derine batabiliriz de: Bir önceki Orta Çağ gibi yani.

Sonuç ne olursa olsun kültür, yoğrulan hamur gibi yoğrulur, mayalanır ve dönüşür: En durgun topulmda bile, en Orta Çağ’da bile ve öyle de oldu, o nedenle premature rönesanslar ve 3-4 farklı Ordta Çağ var ve artı Aristo Mantığı’nın ve üniversitelerin Orta Çağ ürünü olması var.

Bu durumda, haritadaki yerini herkes kendi belirlesin ve çizsin. Oğuz Atay abimiz öyle diyor.

(10 Haziran 2016)