Var öyle, ülkenin bir yanı yangın yeriyken, bir yerinde kahkahalar

Gençler bunun ‘yok öyle’sini söylemişler:

http://www.haberdar.com/gundem/yok-oyle-ulkenin-bir-yani-yangin-yeriyken-bir-yerinde-kahkahalar-h14142.html?mnst=4273

Vee, yanılmışlar...

Çook yanılmışlar...

Bir kere, anababaları o kahkahaları atanlar arasında...

Bir kere, kendilerinin % 80’i, çok değil 5 yıl sonra, o kahkahaları atıyor olacaklar arasında...

1968’lilerin torunları ve 1978’lilerin çocukları öyle oldu hep çünkü.

Sonra:

Asıl kahkahaları atanlar başkadır, 1980 sonrasında, bundan sonra güleceğini söyleyen TİSK’çi Narin gibi...

Televizyondaki kahkahaya bakmayın. Sahtedir. O ünlüler şu durumdadır:

Geçici olarak kendilerine verilen parasal ve manevi bollukta, tükete tükete kendilerini, çok değil, 30’unda biterler. Bakınız Gonca Vuslateri.

30’unda 70’inde nene gibi konuşmuş:

“Bunun getirdiği toplumsal ve bireysel zorlukların üstesinden gelebileceğimiz en makul sistem evlilikti. Bir de o 40’ına geldi, ben 30’uma...”

http://www.radikal.com.tr/hayat/gonca-vuslateri-ister-tukururum-ister-yalarim-1498691/

Sisteme teslim olmuş yani. Sanki, bekar yaşayınca, biri kapısını çalıp hesap sormuş gibi yapmış.

Herkes er veya geç sisteme teslim oluyor ama başta cav cav ediyor nedense.

68’liler de öyleydi, 78’liler de...

O nedenle Fransızlar demiş ki:

Yaşlanınca berbat muhafazakar olmak istemiyorsan, gençliğinde devrimcicilik oynama...

Devrimcicilik oynamayın gençler...

Geldiğiniz yer belli, gittiğiniz yer belli...

Dipnot:

Konuyu Grosz’a bağlıyoruz. Kendisi 1920’lerde Almanya’da, ‘var öyle, ülkenin bir yanı yangın yeriyken, bir yerinde kahkahalar’ karikatürleri ve desenleri çizmiştir.