İtalya'da Ölüler İçin Sosyal Medya Sitesi

İnternet yaşamımızı darma duman etti.

Ettiği bir nokta da bu:

“İtalya'nın Perugia kentinde 2007 yılında öldürülen İngiliz öğrenci Meredith Kercher cinayetinden yargılandıktan sonra serbest kalan İtalyan Raffaele Sollecito, ‘ölüler için sosyal medya sitesi’ açıyor.”

http://onedio.com/haber/italya-da-oluler-icin-sosyal-medya-sitesi--673549

Burası tamam.

Sonrası ise, biraz karışık:

“Meredith Kercher cinayetinden yargılanan Raffaele Sollecito ve Amanda Knox, 2009'da suçlu bulunmuş ve Sollecito 25 yıl, Knox ise 26 yıl hapse mahkum edilmişti. Fildişi Sahili asıllı Rudy Guede ise 16 yıl hapis cezası almıştı.

Ancak mahkemeyle anlaşma yoluna giden Guede'nin aksine kararı temyiz eden Sollecito ve Knox, 2011'de serbest bırakılmış, 2014'te ise yeniden suçlu bulunmuştu.

Mart 2015'te ise İtalyan yargı sisteminin son aşaması olan Temyiz Mahkemesi, Knox ve Sollecito'nun beraatine karar vermişti.”

Demek ki İtalyan mahkemeleri de Türk mahkemelerini aratmıyor.

İnsanların siteye tepkisi ise, ortaya 1,5 karışık:

"Tam hizmet verecek mi? Sipariş üzerine cinayet de işleyecek mi?"

 "Nasıl yani, bu bir Lercio (Türkiye'deki Zaytung benzeri bir esprili sahte haber sitesi) haberi değil mi?"

"Sollecito cesetlerle yakından ilgileniyor."

Kişisel tepkim ise şu:

Facebook’ta 3 ölmüş arkadaşım var. Oralara elimi bile süremiyorum. Ben böyleyim ama o sayfaları yaşatanlar olduğunu da biliyorum. Kişisel tercihtir. Sonuçta, ölmüş oğlunun albümünü saklamak ile ilkede aynı şeydir. Yas duygusuna saygı duyarım.

Burada ünlü olanlar ile olmayanlar arasında bir ayrım olacağı kanısındayım.

Sonuçta internet, 25 yıldır var bu sürede binlerce ünlü vefat etti ve siteleri de mevcut. Kimse onlara bir şey de demedi.

Sırdaan insanlar ise, milyarlarca olduğu için, davranışları çok çeşitli olsa da, belli bir yelpaze içinde kalacaktır. Toplumbilim öyle söylüyor çünkü.

Bu da, geçmişi tümüyle silmek ile tümüyle saklamak arasında tüm tonlamalar olacaktır.

Bir zamanlar bir idam mahkumu vardı. Son arzusu kabul edildi. 1.85’lik bedeni, 185 dilime bölündü ve tarihteki ilk MR kayıtlı kadavra oldu.

Sonuçta, kayıtlarını tümüyle saklayanların durumu da bu olacak bence.

Bundan 45 yıl sonra, ilk internet kayıtları kamusallaştığında, binlerce insanın öznel kaydı internette kamuya açık olarak duracak.

Bir insan bunu kendi yaparsa, hakkı vardır ama başkası bunu yaparsa, mahremiyeti çiğnemek oluyor.

O nedenle uzun vadede bunun, toplumbilimi veri tabanının genişlemesi için çok yararlı ve işlevsel olacağı kanısındayız.