Anarşist Realist Duygum

7 ana duygumdan biri olarak, eski, orta veya yeni moment olabilir, anarşist realist duygum var mı?

Önce onun ne olabileceğine bir bakayım:

İlkin: İsyan duygusu.

O var. Hep vardı.

İtaatsizlik ama sessiz itaatsizlik.

Asker kaçaklığı ama vicdanı ret değil.

Allah’a, babaya, devlete itaatsizlik ve yine sessiz isyan.

Otorite veya iktidar anlamında değil, seni ezmesi anlamında. Seni yönetmeye kalkması seni ezmesini gerektiroyr, çünkü sen hem farklısın, hem de marjlararası selyir halindesin. Azınlıklar içinde azınlıksın yani.

Sonra: Bilme arzusu ve oryetasyonu.

Herşeyi olduğu gibi bilme, göründüğü gibi değil.

Metafizik ontolojim ve metafiziği bilim sayan epistemolojim buradan kaynaklanıyor zaten.

Bu ikisi, beni yaşadığım yerzamanın hem Batı, hem de Doğu kültüründe anarşist realizm demek oldu.

Ben kendimdeki anarşizmi görmeden henüz, başkaları gördü ve bir de adlandırdı. Demek ki aşikarmış anarşizmim.

Geceleri yıldızları seyretmem, bir de bunu 1974 Kıbrıs Savaşı (Temmuz) sırasındaki İzmir karartma gecelerinde yapmam, tam anarşist realist  üslupta bir davranış oldu. Herkes ergen iken, karanlıkta saklanbaç ve münasebetsiz başka şeyler oynar iken, ben saklanır ve yıldızları seyredirdim. Onların bilgisinin peşindreydim çünkü ve hala da öyleyim. Ölene kadar da öyle kalacağım.

Meteor yağmurunun sesi olduğunu o zaman dinledim ve taa 30 yıl sonra, bir astronomi ansiklopedisinden bu bilgiyi doğruladım.

Epistemik anarşizm, resmi paradigmaya karşı çıkmak da oluyor.

Feyerabend ve Capra, bilim felsefesi açısından böyle sayıldılar çünkü.

İşte beni anarşist realizmim, onları da solladığımda, 1995 gibi tam olmuştu. O sırada aynı zamanda, kültürel dedem Kafka’yı ve kültürel babam Fassbinder’i de sollamış ve bunu ‘Fassbinder-Kafka’ metni ile ‘Kitapname’de yazmıştım parça olarak.

Not: En azından 2015’ten beridir ben artık bir kültüre dee ve bir kültürel baba oldum. ‘Menzile ermek’ dediğim buydu 2010 gibi. Aziz Nesin’in en onun bunun çocuğu’nun en usta olup, kendisine saygı duyulması diye ironiyle yazdığı da buydu.

Demek ki bu duygum var ama (öfke-nefret ikilisi gibi) asal-duygu olarak değil de, toplam bir fon-panorama bileşik-duygu olarak.