Türkiye'de Fotoğraf Koleksiyonu Neden Yapılmıyor?

Kültür ürünleri koleksiyon malzemesi satıcısıyım, yaklaşık 30 yıldır.

Herşeyin koleksiyonunun yapıldığın gördüm, 2 binden çok koleksiyoner bilirim, yine de bir tek yalnızca fotoğraf koleksiyoneri bilmem. Merih Akoğul vardır ama o da sürekli alışveriş yapmaz.

Mayıs 2012’de Türkiye’nin ilk fotoğraf müzayedesi yapıldı. Devamı gelmedi. Demek ki rağbet yoktu.

Peki, neden insanlar fotoğraf toplamıyor?

Ona değer vermiyorlar, o kesin.

Haa, biri çıkar da toplamaya başlarsa, arkasından giden çok olur. Türkiye’de kimse ilk olmayı istemez bir konuda, nedense...

Mesleğimdeki 30 yılın yalnızca son 3 yılında kitapçı raflarında tek tek fotoğraf da satıldığını görür oldum. Demek ki bu iş başladı ama yavaş büyüyecek.

İnsanlar, fotoğraflara yanlış şeyler yüklüyorlar. Acaip bir manevilik örneğin. Anı konusunda.

‘İnsanlar aile fotoğraflarını nasıl atarlar / satarlar?’ sorusunu çok soralar ama kimsenin cebinde, dedesinin fotoğarfı yoktur, ya da cep telefonunda. Yani, o fotolar da matbu olarak çöpe gitmiştir çoktan. Matbu olarak, çünük dijital fotoğraf hepi topu 20 yıllık.

Fotoğraf okuma konusunda, ne yazık ki çok dezenformatör kitaplar ülkemizde. Hiçbiri Benjamin-Berger çizgisini izlemiyor.

Fotoğraf tarihini bilen yok, buna yaşayan 80 yaşında ustalar / duayenler dahil.

Erken Cumhuriyet dönemi fotoğraf kitapları var ama telefon rehberlerinden, 67 vilayetteki fotoğrafhane listelemesini henüz kimse yapmadı.

Demek ki yine ben, BÜK’ndeki 1940 öncesi rehberlerden fotokopi çektirip, Blogger’a koyacağım. Ama ne zaman?