AP-CHP-MSP-MHP
momenti, 1970-1980 momenti idi.
AKP-CHP-HDP-MHP
momenti, 2010-2020 momenti idi.
DP-AP-ANAP-AKP
momenti, bir sonrakinin kendini bir öncekine bağladığı bir momentti.
Aslı şu
idi:
DP-ANAP-DYP-AKP:
0., 1., 2., 3. liberalizm. Ayırtsızlıkları buradan geliyor. Birer ABD projesi
olmaktan. Sonra yine ABD çelmesi yemekten.
AP,
kendini hiç liberal olarak tanımlamadı.
Gelelim
yukarıdakilerin ayırtsızlıklarına:
Hepsi,
sağ parti. TİP 1965 ve 1969 momenti tasfiye edildi. Aslında bu yola TİP kendini
soktu. O Kürt derdi, bugün hala mevcut. TBP Alevi momenti ise, kendi tasfiye
etti.
Uç
dincilik ve uç milliyetçilik (hem Türkçü, hem Kürtçü olarak) hep vardı.
1960’tan sonra partileştiler.
Sol direnemedi
değil, gerçekte hiç varolamadı. Feodal kalıntılığı, özgürlükçülük karşıtlığı,
şu bu, önemli değil. 1960-2020 arasında sol, mahalle arası kümesine düşürdü
kendini.
Devletçilik
x özel sektörcülük, Atatürk x Bayar karşıtlığında hep vardı.
O da
absürdü ama:
İnönü
devletin ve özel sektörün Kurtuluş Savaşı’nda Yunanistan’a buğday satmasına
taraftarken, Bayar karşıydı. 2. ve 3. Adam oyunu ile, sürekli karşıt kaldılar,
o kadar.
Bu
türden münavebeli değişim, Özal-Akbulut, Demirel-Çiller, Erdoğan-Davutoğlu ve
Erdoğan-Yıldırım olarak hep tezahür etti yeniden yeniden. Sistemi kilitleyen de
bu zaten en başından beridir böyle.
Ayrıtsızlık
nedeni de bu.
Siyaset
oyununun değişmesini, ne seçmen arzuluyor, ne de siyasetçiler. Çiçek, parti
değiştirerek 35 yıldır siyaseti sürdürüyor örneğin.
Bir
sistem, kendini reforme edemezse, süreksizleşir, savaşla veya isyanla veya
devrimle…
Vardığımız
nokta o.
Kendimizi
vardırdığımız kaos…
Buna, negatif ayırtsızlık deniyor.
(14 Ekim 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder