Duval,
Bukowski’nin çizgiroman kahramanı olarak çizildiğini yazmış. Ancak bunlar, daha
çok bant karikatür gibi.
Beat
yazarların ise, buna uygun olmadığını söylemiş ve çok yanılmış.
Adı
anılan birinci çizer R. Crumb, Bukuwski’nin 2 kitabını çizmiş, kendisi
karikatürist zaten.
Şerh 1:
Heavy Metal, karikatür ile çizgiroman arasındaki farkı azalttı, çünkü
karikatüristlerin çizdiği çizgiromanları yayınladı. Bu da, 30 yıl sonra,
Türkler’in onları taklidine yol açtı. Büyük
hata silsilesi. 1 deli kuyuya taş atmış, 40 akıllı çıkaramamış.
Şerh 2:
Crumb’ın çizgi tarzı, ‘American Splendor’ çizerine (Pekar) benziyor.
İkinci
çizer, Schultheiss. Onun çizgisi de, bu ikisine benziyor. Alman imiş. O da,
karikatürist çizgiromancı.
Tüm bu
derlemelere bakarsak:
Hemingway
ve tüm Beat yazarları, bu türden çizgiye yatkın metinler yazmış, yani pekala
çizilebilirlermiş (sonradan tüm klasik-klasikler (Balzac gibi) ve tüm
modern-klasikler (Kafka gibi) çizildi zaten). Aslında, 2 farklı çizerin aynı
metni aynı kitapta çizmişliği, güzel örnek olurdu. (Bu, Conan’da vardı ve çizim
farkı, aynı metni semantik olarak çook değiştiriyordu.)
Adını
andığımız tüm örnekler, gündelik yaşamın sanatı demek.
Eh bu
da, naturalizm demek.
Düz yaşamın düz anlatısı ya da.
Ben bunu
Kuburkent İstanbul ile görsel, Gündelik Yaşamın Kültürolojisi ile yazısal
olarak yaptım. Üstelik, sade olsun diye, naturalizmi bile budadım, çünkü yaşamın düzlüğü de öyle budanmıştı benim
anlattığım koşullarda.
(24 Ekim 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder