Halkların Halklara İhaneti

Ben Tatar’ım. O nedenle, iğneyi kendine, çuvaldızı başkasına batır, hesabınca, ilkin onların ihanetleri:

Ankara Savaşı 1402, Türkler’e / Osmanlı’ya ihanet.

İkinci Viyana Kuşatması 1683, Türkler’e / Osmanlı’ya ihanet.

İkinci Dünya Savaşı 1940, Ruslar’a / SSCB’ye ihanet.

+

Kürtler Araplar’a karşı:

1250 Bağdat’ın işgali: Araplar’a ihanet, Moğollar’ı tutma.

+

1776 Bağımsızlık Savaşı, Fransa İngiltere’ye ihanet.

1789 Fransa Devrimi, İngiltere Fransa’ya ihanet.

+

750 Talas Savaşı: Türkler, Çinliler’e ihanet, Araplar’ı tutma.

+

Aranot: İnternette arama yapınca, gördüm ki konu yeterince derin işlenmemiş. Aynı anlama gelen, savaşta taraf değiştirme (changing sides), üniforma değiştirme (turncoat) ve ihanet (betrayal), ayrı ayrı ele alınıyor örneğin. Da bunlar, aslında aynı şeyler.

+

İtalya ve Romanya, 2. Dünya Savaşı’nda taraf değiştirmekle, dolayısıyla Almanya’ya ihanetle suçlanıyor veya öyle nitelendiriliyor.

+

İngilizce’deki konuyla ilgili asıl sözcük, ‘turncoat’ imiş.

Tarihteki bu türden taraf değiştirmeler şunlarmış:

“There were many turncoats in:

The English Civil War during the 17th century. The siege of Corfe Castle was won by Oliver Cromwell’s soldiers when they turned their coats inside out to match the colours of the Royal army.

During the revolution of the British American colonies when U.S. Continental Army Major General Benedict Arnold defected to the side of the British in May 1779.

Canada during the War of 1812. Some Canadians felt republican democracy was a better system of government than the British Monarchy and fought on the side of the invading Americans. Conversely the United Empire Loyalists left what was to be the United States and moved North to remain under British rule.

Germany and Austria after World War II when many former enthusiastic members of the Nazi Party embraced the newly created nations of West Germany or East Germany and sought to erase or at least minimize their former role as Nazis. During the decades that followed many former Nazis regained prestige and held high posts in the new republics. Kurt Waldheim, an Austrian Nazi, even held the highest post at the UN for a while.

France after the downfall of the Vichy Regime, when many collaborationists, whether home-grown fascists or Nazi sympathizers, played down their role in the former government and its institutions.

Iran after the overthrow of the last Shah Mohammed Reza Pahlavi’s regime. At that time many persons who had formerly led a life based on secular and liberal values and who had fervently supported the Iranian monarchy suddenly embraced the stern religious values imposed by Ayatollah Khomeini’s regime with unbridled fervor.

Russia and the former Communist Eastern European countries after the fall of the USSR, where many former communists suddenly became fervent supporters of capitalism. As a result, many former apparatchiks abandoned the Communist Party in favor of positions in the new government structures.

In Spain after the Spanish Civil War (1936–1939), and again during the Spanish transition to democracy (1975 onwards).[“

(Wikipedia, ‘turncoat’ maddesi.)

İronik örnek: Bazı Kanadalılar’ın bağlı oldukları kraliyet yönetimi yerine, ABD işgal kuvvetlerinin cumhuriyetini yeğledikleri için, onlar için savaşması. (Kalın harfli örnek.)

+

Tuhaf olan şey, Eski Çin’deki profesyonel askerlerin taraf değiştirmesinin, hangi taraf kazanırsa kazansın, cezalandırılmaması.

Tam Cüneyt Arkın filmlerindeki Çinli tipi yani: Sinsi.

+

Derleme ve çıkış:

Konu çok eksik. Üzerinde daha çok çalışılması gerekli.

(20 Ekim 2017)