Fotoğrafçılığımın 3 Evresi

Birinci evre 1977-2006, ikinci evre 2007-2016, üçüncü evre ise tam 2017 oldu.

Birinci evrede analog makinayla ve selüloit, ikinci evrede dijital kamerayla, üçüncü evrede cep telefonuyla kareler çektim.

Teknolojik aşamalarımla fotoğraf evrelerim çakıştı yani.

Birinci evrede maksimum 150-200, ikinci evrede 500-1.000 arasında, üçüncü evrede en az bin kare çektim.

Yalnızca son aşamada, silmeden bıraktığım tüm kareler tek bir proje içindi temelde: Kuburkent İstanbul (otoportrelerin birkaçı dahil ama genelde hariç, çünkü sayıları çok daha fazla, onları kendimi izlemek için çektim).

Bu durumda, Budalalar Gemisi Batarken, dördüncü evre etmekte. Başladı da, başlayacak gibi.

Bunun anlamı şu:

Onu bırakıp, başka projelere kayabilirim.

Ki zaten Lümpenlerin İstilası, İstanbul Banalite Atlası olmasaydı, Kuburkent İstanbul da olamazdı ve adı geçen ilk 2 proje birer yazılı (ve temelde görselsiz) kitap.

Yani Kİ, kendi çapraz medya denemem oldu. Ancak, şu an için başka çapraz medya tasarımlarım da var ve BGB’yi o nedenle yarım bırakabilirim.

Asıl sorun, 50 tane niyetle başladığım Kİ, 600 kare oldu ama son 7-14 gündür BGB için kare göremiyorum (yakalayamıyorum değil, kış ve krizde ortalık bomboş).

Burada, sanatçılığımı ikircikli ve özgür seçimde bırakıyorum.

Nokta. Es.

(22 Aralık 2017)