Cumartesi, Aralık 30, 2017

Siz Bana Bakmayın, Ben Hep Ölürüm

Sonra da geri dönerim. Nasıl olduğunu bilmiyorum ama böyle oluyor hep. İlkin beni anam babam gömdüydü, şimdi de AFL Forum. Bu, ilk de değil üstelik.
Toplama kampındaki ölümcül gaz duşu kapısındaki Museviler gibisiniz. Hala durumun gerçekliğine ayamadınız.
Siz barışın, siz affedin.
Ben barışmam, ben affetmem.
Affedersem, yine yaparlar çünkü. Hep yaptılar çünkü.
Örneğin, babam beni difteriden gömememen babam, beni askere ihbar etti, mevcutlu gittim. Sıyırttım, ayrı konu ama bu ‘erken ölüm + yakışıklı ceset’ demek aslında. Çok erken ölüm yaşadık hep birlikte, biliyorsunuz.
Siz hep yaptınız aynısını. 1968’li olarak, 1978’li olarak, dahi olarak beni hep gömdünüz, marjinalleri hep gömdünüz. Salak sepet normalliklerinize gömülmek için böyle yaptınız.
Siz Reha’yı ciddiye almayın. Reha alkolik, Reha aşağılık kompleksli, Reha içip içip yazıyor, falan da filan.
Reha savaşçı ama. Hep haklı çıktı ama. Hep haklı çıkıyor ama.
2003’ten beridir hep aynı notaları çalıyorum, ‘requiem’ tonu yani. Anımsayan anımsar. Gerisi hep unutuyor. Devrimciliklerini, dahiliklerini bile unutanlardan ne beklenir ki?
Ölmeleri…
Barışmaları veya affetmeleri değil…
Dost ateşinden de çok söz ettim, felaket yönetiminden de…
Ne yaşadıklarınızdan öğrenmişsiniz, ne de kitap okumuşsunuz…
Siz beni ciddiye almayın. Sizi öldürsünler. Onlar beceremezse, çaresine bakarız tabii…
Çok salak ve cahilsiniz yahu…
Dipnot: Bu metin, birkaç yerde birden yayınlandı.

(30 Aralık 2017)

Hiç yorum yok: