Taksim 2013, Maltepe 2017

Taksim 2013 olayları ertesinde, tüm Türkiye’de toplamda 1 milyon kişilik mitingler yapıldı.

Yürüyüş ertesinde Maltepe 2017’de 1 milyon kişi toplanacak diyelim.

Bunların arakesiti ne olabilir?

Pek pek 10 bin kişi.

Çünkü:

Taksim’e gitmek kolay, Maltepe’ye gitmek zor.

Çünkü Taksim 2013, Taksim 2015’e ancak 100 kişiyi toplayabilmişti.

Çünkü Taksim 2013 kuşağı artık çoluk çocuk sahibi ve artık Taksim’e zaten gelmiyor.

Çünkü politik demografik altkümeleri farklı.

Ortak yanları ne?

Yürüyüşe başta katılan CHP’liler hariç (asılnad onların da bir bölümü dahil), hepsinin slaktivist olması. Bu, işin nesnel yanı.

Herkesin kendi derdi için bulunduğu yerde olması. Bu, işin öznel yanı.

Şerhler:

Bu, bireysellik değil. ABD’liler bile bireyselci değil, modaya uyan cemaatçı, dolayısıyla neo-cemaatı (dini anlamda değil, cem olmak, toplanmak anlamında).

Toplumsallık ortadan kalkmadı. 1968’lilerin ve 1978’lilerde de olduğu üzere, basit bir şey iken bile becerilemedi. Toplum, düşünen insanlardan ve bireylerden oluşur, bir sürü değildir. Kitle psikolojisiyle mitinge gidilmez ama hep öyleydi ve hala da öyle.

Yürüyüşün en başından beridir aynı kanıdayım ve belirtiyorum:

CHP beyhude bir parti.

2015-2045 arası beyhude bir dönem, Türkiye ve tüm Dünya için öyle.

Yani:

Netsek neylesek zait.

İsteyen, Bedreddin gibi, kendi idam hükmünü verir, ipe boynunu uzatır.

(7 Temmuz 2017)