Piazzolla,
tangoyu önce söylenir ve dans edilir olmaktan yükseltgemiş.
Sonra,
salt hissedilir olana dönüştürmüş.
Durmamış,
devam etmiş ve tangoyu bir şey daha yapmış ama onun adını bilmiyorum.
Oblivion,
ona yakın bir momentte.
Zirvede,
kırılgan, ötelenmiş, ötelerde.
O denli
saf-saf kan kalınmış ki tüm safkanların derdi olan (soyu) tükenmek ile
yüzleştirilmiş.
Sonra,
birileri hala durmamışlar. Oblivion’u da taşımışlar. Çeşitlemişler.
Bana en
yakın Oblivion’un biri Woodward çizgifilmindeki.
Ek: Bu
kümemel-öetliği Piazzolla her zaman yakalayamamış. Zaman içinde hep yukarıya
doğru giden bir grafik izlese de, aralarda düşmüş de. Yaşamının son zamanlarına
yakın ise, müzik-ruh yorgunluğuna yakalanmış. İnişteymiş yani.
Ancak
bu, tümüyle bakınca muazzam bir panorama.
Dipnot.
Oblivion
bence en iyi obua ile icra ediliyor. İnternette epeyi örneği var. Verim, % 33
veya daha düşük.
(27 Eylül 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder