Human-Ontiği Nedir?

Humanizm değil, human.

Heidegger anlamında da ontik.

Var olduğu gibiliğiyle de insan, insan türü.

Bu durumda human-ontiği; 1967-2017 Dünya momentinde, siyasetin, ahlağın, hukuğun, dinin konusu olmakta. Bunlar birarada human-felsefe olmakta, insanı (pratik olması gerekmeyen bir biçimde veya biçimlerde) doğrudan çalışan epistemik disiplinler olmakta.

Bu 4’ünün felsefesi ve bilimi var ama sanatı yok, olmasa daha iyi zaten. Sanat yoluyla human-ontiği, yıvaş yıvaş insan sevgisine batmış bir humanizm oluyor.

Human-ontiği; tümel değil, evrensel hiç değil; proto-feodal, feodal / folklorik, sosyolojik, informatik-kognitik-epistemik olabilen tikeller yalnızca, parçacıklar, parçalar, kısmilikler.

Koyutlar:

İnsan doğası yok.

İnsan teolojisi (varlık ve başlangıç nedeni), teleolojisi (sonul hedefi) yok.

İnsanlar; kendi yaşam nedenlerini, varlık nedenlerini, anlamlarını, vd’ni (eğer öyle bir şey isterlerse) kendileri koyarlar, toplum veya kültür koyunca, cılkı çıkıyor.

Ender bazı insanların doğuştan tözleri vardır, işte bu, tam-human-ontiği olmakta. Verili de olsa, böyle. Onu metamorfozlamak da mümkün, ondan ayrılmak / kopmak da.

Human-ontiği tanımı gerekli; çünkü Homo Sapiens’ten Homo Posterus’a doğruki izleğin ön noktalamasını o yapacak: Ana kategori tanımı ve ondan öteleme vektörleri olarak.

(5 Eylül 2017)