İlk
kalkınma planı, sanayi alanında ve 1930’lar tarihli imiş.
İlk
kalkınma planı tarımla ilgili olmasa da, 1930’lar tarihli ve AÜDTCF merkezli
olarak, epeyi tarım kitabı basılmış. Osmanlı ile karşılaştırılınca, açık bir
fark var.
Bütüncül
kalkınma planı ise, ancak 1960 darbesi ertesinde akla gelmiş.
Birinci
Sanayi Planı’nın kendisi ve ardışıkları, 1939’da başlayan 2. Dünya Savaşı
nedeniyle durmuş.
1964-1968
tarihli 1. Kalkınma Planı neredeyse % 100 uygulanmış. 3. Kalkınma Planı ise, 4.
Kalkınma Planı’nda açımlandığı üzere, % 5 hedefinden sapmış. Sonrası da malum:
1980 ertesinde kalkınma planları tu kaka edildi.
Demek ki
2020 momentli olmak üzere, yeni kalkınma ve gerilememe planları gerekli.
Borç
ödeme planı gerekli.
Tüketim
azaltması planı gerekli (otomobil ve akıllı telefon).
Ekonomik
küçülme planı gerekli.
Sanal /
finansal sektörden reel sektöre dönüş planı gerekli (+ 1 trilyon dolar).
Gelir
dağılımı bozukluğunu düzeltme planı gerekli ama varlık vergisi faciası türünden
olaylardan ders almak da gerekli.
Tarım
rönesansı planı gerekli (+ 1 trilyon dolar).
Montaj
sanayisinden uzaklaşma planı gerekli.
KİT’leri
yeniden devletleştirme planı gerekli (- 1 trilyon dolar).
Hesap
gerektiriyorsa, tek çocuk ve yabancı göçmenleri dışa gönderme planı gerekli.
Yeni
Alamancılar planı gerekli (+ 1 trilyon dolar).
Yurtdışı
plantasyonları planı gerekli (sanayi bitkileri, + 1 trilyon dolar).
Yurtiçi
tarımı yeniden düzenleme gerekli (GDO ve gıda-yakıt bitkileri düzenlemeleri ve
vade planları). Gerekirse, devlet plantasyonları planı gerekli.
Geniş
bir sulama ağı planı gerekli.
25 yılda
1-3 trilyon dolar artı değer gerekli.
Bunu da,
ancak ve ancak koordine ve organize planla başarmak mümkün.
(12 Kasım 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder