30
yıllık koleksiyon malzemeleri satıcılığı yaşamımda gözlediğim bir durum var:
İstisnalarıyla
birlikte, kadınlar giysi topluyor, erkekler kitap.
Kadınlar
için giysi, uygunsuz (çirkin) bedenlerine kostüm; erkekler için kitap, uygunsuz
(aptal ve cahil) zihinlerine dekor olmakta.
Her
ikisi de, birer olmayanın ve olamayacağın
ikamesi aslında yani.
Her
ikisi için de, kadın için giymeyecek olsa da giysiyi, erkek için okumayacak
olsa da kitabı, rafına koymak, onu seyretmek daha önemli. Sahip olmayı
seviyorlar yani: Bu benim, davranışı koleksiyonerlerin aşağı yukarı tümünde
vardır, bunun da istisnaları vardır ama.
Benjamin,
koleksiyonerlerin psikopatlığa yakın olduklarını yazmış ama bu olsa olsa, biraz
fetişizm, biraz (envy) yoksunluk ikamesi ve hasedi olabilir. Düşük dozlu
patolojilerdir yani.
Psikopat
düzeyinde olan koleksiyonerler de var. Onlar, bir şeyin ikincisini alıp, onu
yok edip, kendilerinde hala tek olmasını yeğlerler.
Ancak,
bu davranışın pekala evrimsel kökeni de olabilir. Sonuçta, epeyi kuş da,
yuvasına janjanlı renkli objeler toplayıp yığar. Kendisine albeni sağlar
böylelikle.
Biz,
insanı insan yapan şeyin beyni olduğunu kabulden hareketle, biriktirdiği şeyler
hakkında metin ve kitap yazmayan tüm koleksiyonerleri, beyhude ve nafile
sayıyoruz.
Koleksiyonerlerin
tamamı, 50 yaş üzeri olduğu için de, ot gelip sap gidemeyenlerin, yaşamlarını
son evresinin süsü olarak da kabul ediyoruz. Yaşam boyu mıçıp mıçıp, ölürayak
da üstüne tüy dikiyorlar.
(25 Kasım 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder