Benim
için doğru çirkindir ama tüm çirkinler doğru değildir ve tüm doğrular çirkin
değildir. Doğrular kümesinin eleman sayısı da, çirkinler kümesinin eleman
sayısından epeyi azdır. Dolayısıyla en çok yanlış-çirkin mevcut demektir.
Sonrası
negasyon:
Ali
Elmacı çirkini, çirkin değil, çünkü oda insanlar belki çirkin ama eşyalar
fazlasıyla güzel resmedilmiş.
Diane
Arbus çirkini, kesin çirkin ama önce ‘freak’ / acuze. Çirkin olmayan, hatta sevimli
olana acuzeler de mevcut, onun fotolarında bile böyle. Özellikle ‘Fur / Kürk’
filminde simgeleşmiş biçimiyle, aşırı kıllı bir erkek, en azından o filmde
gösterildiği denli çirkin değildir. Arbus, acuzeleri / engellileri düz bir fon
önünde, neredeyse hatıra fotoğrafı formatında fotoladığı için, orada güzel x
çirkin olarak çirkinlik değil, bilim olarak çirkinlik, yani bildiğimiz bedensel
demorfoloji sözkonusu olur. Ki bu da
doğru, bilgi, düşünce demektir.
Yani ara
sıcak:
Doğruluğu
çirkinin çirkinliğini azaltıyor.
Bizce en
önemli negasyon şu:
20.
Yüzyıl başındaki dekadant (dadaistler, vd), sansasyonalist, skandalist
çirkinlikseverler konuyu dağıtmış. Toplumcular, o nedenle çirkinseverlikle
bireyciliği özdeşleştirmiş ve bunun üzerinden değillemiş, dolayısıyla yine bayağı çirkini güzelleyip yüceltmiş ki
zaten Sovyet sanatı da ‘kitsch’in hası örnekler vermiştir: Marşlar, geçit
törenleri, gülen köylü kadınları, şu bu…
(18 Ocak 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder