Elimizde
Taksim Meydanı civarının 3 kare yatay / manzara görüntülü ve 1’er paragraflık 1
fototekst var diyelim.
Bu
fototekst aynı anda tek olduğu gibiliğiyle; çoğul metin, (edebiyat, dilbilim ve
felsefe alanındaki anlamlarıyla) hipertekst, sinopsis, storyboard, reklam, bant
karikatür, 3-9 kare çizgiroman, çapraz medya olabilir.
Tam 24
yıl kurmaca-dışı alanda yazdıktan sonra, kurmaca alana kesin girişim böyle
oldu.
Elimizde
felsefi metinli çizgiromanlar var. Kısafilm olan reklamlar var. Hem öykü, hem
senaryo olan storyboard’lar var. Yani, kültürel ve sanatsal geçmişimiz bunları
dağınık ve parçalı olarak barındırıyordu.
Le Guin
inanılmaz bir hata yaparak, safkan bir janr olamayacağını savunmuş. Oysa bütün
janrlar melezlenerek safkanlaşmıştır: Melezler seçilerek birleşirse
safkanlaşır, safkanlar her durumda eşleşirse melezleşir, yani safkanlıkları
azalır, yalnızca 2 safkan arasında olsa bile biyolojik açıdan bu böyledir, yani
kuşaklar boyudur sarışın bir aileden arad bir tane esmer çıkabilir, bu uzak ata
bir esmeri imler, janr / tür içinde böyledir:
Karikatür
de, bildiğimiz roman da böyledir. Ama en önemlisi, Le Guin’in ve Woolf’un
yazdığı biçimde, 19. Yüzyıl polisiyesi, bilimkurgu, gotik korkusu, fantastiği;
hem aralarında melezlendi, hem de kendileri birer melez tür zaten. Artı,
bilimkurgunun yarın ve Dünya-dışı, fantastiğin dün ve Dünya üzeri ikiliği,
2’sini birlikte tek bir tür kılar ve bunun adı 200 yıldır hala konmadı.
Demek ki
ben de bilmeden, saydığım bazı yazarların geçersiz olan varsayımlarını
kullandım bilinçaltımda bu konuda. Çünkü, bundan sonraki metin olarak yazacağım
‘Çapraz Medya Olarak Edebiyat Türleri’ metnini, benim belki 10 yıl önce yazmam
gerekirdi (yazı zihnimde tümüyle hazır durumda, içime bakınca onu görüyorum).
En
önemlisi, benim neden sanatçı olmak istemediğimi, neden hep kurmaca-dışı alanda
yazdığımı da anladım. Benim severek yazacağım kurmaca alanları, bu aptallar
kurmaca saymamı engellemişler ve ben bunu ıskalamışım.
Nokta.
Es.
(16 Mart 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder