200
yıllık bir süreçten söz ediliyor burada.
Fotoğraf
henüz yeni icat edilirken, en bilinen örneği olan Ingres üzerinden klasik
yağlıboya resim, fotoğraf mükemmelliğinde resim üretmeye başlamıştı.
Fotoğrafın
teknoloji açısından, renkli yağlıboy resim kalitesinde sonuçlar verebilmesi,
1920’leri geçti, yani 100 yılı geçti.
1945
sonrasında, ABD’nin bütün klasik resim akımlarının önüne bir ‘neo-‘ eki koyarak
başlattığı silsileye, fotoğraf mükemmelliğinde resim üretmeyi bir araç değil,
bir amaç sayan hiperrealizm akımı icat oldu. Bu arada, resim tarihinde realist
resim ve hatta (yine roman üzerinden aktarımla) naturalist resim diye bir akım
olmadı, belirtmek gerekir. Ki ilk hakiki anlamda realist resimler, Yaşlı
Bruegel tarafından taa 1500’lerde yapılmıştı zaten: Onun panayır köylülerini
yolda görseniz tanırsınız, o kadar somut tiptirler yani.
Bizim
burada göstermek istediğimiz birkaç şey var:
Teknolojik
gelişkinliğin sanatı, o denli birebir belirlemediği. Yoksa fotoğrafla resim,
anlatım tekniği açısından böyle birden çok kez konum değiştirmezlerdi. Bu bir.
Aynı durum
üzerinden, biçimle içeriğin içiçeliklerinin ve ayrılıklarının, hem
teknolojiyle, hem de sanatsal dönemle birebir ilintili olmadığı. Bu, tek bir
sanatçının seçimiyle de ilintili: Yaşlı Bruegel üzerinden Bruegel ekolü
dışında, belki birkaç yüzyıl boyunca,
denli gerçekçi resim ve ressam olmadı sayılır. Ki ayrıca Picasso ve
kübizmi, realist Ingres’ye karşı değil, izlenimcilere karşı bir konumdaydı ki o
üslup da Afrika sanatında zaten daha önceden kullanılmış bir üsluptu. Bu iki.
Ara
adımları atlayıp günümüze gelirsek.
Tam
milad tarihi veremeden söylüyorum, akıllı telefonlardaki fotoğraf efekti programları,
belki 5 yıldan çok süredir, resimle fotoğrafı bir kez daha paçallıyor. Ama ne
paçallama. Sketch Photo programı herhangi bir fotoğrafı, çok ciddi ve uzun
süreli akademik eğitim almış bir ressamın kolay kolay yapamayacağı
mükemmellikte ve hızla grafikliyor. Tüm bunları, klasik deseni onyıllardır
izlemiş, kafasında fotoğrafı ve o fotoğrafın desenleştirilmiş /
grafikleştirilmiş durumunu yanyana taşımış ama ikincisini kağıt üzerinden nasıl
yaratacağını belki 10 yıl bilemeyen biri olarak yazıyorum.
Eknotlar:
Bu desenleştirilmiş / grafikleştirilmiş fotoğrafa yeni bir ad bulmak gerekli.
Bu bir. Bu bir çapraz medya
ürünüdür. Bu iki.
Örnek
ürün:
Tüm
yaşamım boyunca beni yalnızca 2 kişi portreledi, 2’si de ressamdı. 2’si de
grafik / desen idi (ki bu ayrı bir tesadüf). 3.’sünü bizzat kendim yarattım ve
bundan çok mutluyum. Çünkü, 3.’sü, o ilk 2’si ile de etkileşimli. Ve bildiğim
kadarıyla bu biçimiyle bu 3’leme, Türkiye’de ve/ya Dünya’da bir ilk örnek.
(15 Mart 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder