Sokakta Politik Aktif: Yürümeyi ve Konuşmayı Öğretmek

Konu, bu kadar basite düştü.

İnsanlar, 35 yıllık ve liberalizm ertesinde, konuşmayı ve yürümeyi unuttular. Kulağa bilimkurgu romanı esprisi gibi geliyor ama gerçek bu.

Bu durum; eğitimliler için de böyle, eğitimsizler için de; yaşlılar için de böyle, gençler için de…

11-40 yaş arasında ergen gibi davranmayı seçenlerin bozuk Türkçe’si var. Ancak bu, Ajda Pekkan Türkçe’si biçiminde 50 yıldır var.

Aşırı yapılan vurgu, ne söylendiğini anlamayı imkansız kılıyor.

Kenar mahalleli, küçük burjuva içiçeliği lümpenliği yükseltgiyor.

İnternet kullanımı sesli okuyamamama nedeniyle konuşamayan kuşaklar yetiştirdi.

Olay, görgüsüzlük sorunu değil. Sorun, en basitinden meramını anlatma veya anlatamama sorunu. En basit bilgiler, yeni kuşakların apışıp kalmasına neden oluyor: A, o öyle miydi?

Yürümenin unutulmasında, ortadoğulu göçmen ümmilerin payı çok yüksek. Onlarda yürüme yok, sürü gibi yayılma var. 2 nokta arasındaki en uzun rotayı, onlar sayesinde izleyebiliyoruz. Ve alaturka halklar, nasıl ki kış ortasında dondurma yemeyi öğrenip, gribin öldürücüleşmesine aşırı katkılarda bulundularsa, bu yürüyememeyi de onlardan taklit yoluyla öğrendiler ve uyguladılar. Bugünün ergenleri, yürümüyor, yayılıyor.

Bununla uğraşılır mı?

Bununla uğraşmaya değer mi?

Son çözüm sabit:

Hepsi mezbahaya, savaşa, toplama kampına, vd…

Dipnot:

Aklıma, bir papazın 500’lerde / 800’lerde Balkanlar’a (o zaman Tatarlar ve Bulgar Türkleri de oralardalarmış) gidip, oradaki barbar halkları hristiyanlaştırmaya değer bulmaması geliyor. AB’liler, 1500’lerde Afrikalılar’ı ve yerli Amerikalılar’ı neden / nasıl hristiyanlaştırmaya değer buldular, merak eder, dururum. Bence de zaten, tarihin eziciliği barbarları yeterince ehlileştiriyor ve zaten barbarlar, birbirlerine de barbarlık eyledikleri için, uygarlara pek iş kalmıyor. Bunun kendi proleter entellektüel durumumla lümpen proleterlere uygulayınca, hiçbirşey yapmayıp seyretmek, en iyi yol gibi görünüyor.

(19 Mart 2018)