Wolverine ve Oblivion

Anımsayınca içim eridi.

Bir oblivion duygusu durumu:

Öyküde özgün Wolverine vardır, bir android Wolverine vardır, bir de çocuk-android.

Çocuk-android Wolverine’e platonik aşıktır.

Android Wolverine, özgün Wolverine’i öldürmek için yapılmış ve gönderilmiştir. Çocuk-android onu durdurur. Kendini de patlamaktan durdurur.

Sahne muazzamdır:

Wolverine çocuk androide sarılır ve patlama durumunda çevreyi koruyup, kendisinin yok olabilmesini göze alır.

Bu, canavarca bir meta-sevgidir.

Bir oblivion’dur.

Benzeri bir duygu, Pulk Planet’te Hulk, kendini yiyen uzaylılara kendini yemelerine geceleri izin verir, gündüz kendini tamir eder. Böylelikle, uzaylılar evlerine dönebilir.

Bu da oblivion’dur.

Her ikisi de, uçurumun kıyısında kendini kapıp koyvermenin birer biçimidir.

Uçurumun kıyısında kendini kapıp koyvermek intihar veya uçurumdan düşmek demek değilidir. Acaip şeyler hissetmek, acaip işler yapmaktır.

Benzeri duyguyu, android Wolverine de çocuk-androide karşı besler. Çünkü çocuk onu yükseltgemiş ve adını Albevt koymuştur.

Hem özgün Wolverine, 100 metreden helikopterden atlayarak, hem de android Wolverine kanalizasyon feçesinin içine dalarak, acaip hisler sergilerler.

(3 Nisan 2016)