19.03.16, 13:00.
Bir Terör Momentinde Hisler
Öncelikle
birinci his momenti:
2010-2014
arasında üstüste üzerime gelen belaları savuşturmaya debelendim.
Az veya
çok becerdim.
Sonra,
TC gümlemeye başladı.
Aralık
2013’te, ben sokağa düştükten 2 gün sonra, ülkede film koptu. Hala kopuk.
Sonra siperde bekleme hissi geldi:
Gerginleştirici
ve tüketici:
Hapis, mezar
veşa sürgün şıklarından birini beklemek:
Godot’yu
Beklemek.
Bu
belirsizlik, anlamsız idi, uyumsuz veya saçma değil ama yine de, beklemenin
verdiği boşluk hissi vardı.
Benim
algı açımdan en belirgin olay şu oldu:
Suriye
Kürt Federasyonu ilanı (17.03.16).
O gün
momentiyle, hem IŞİD, hem de PKK çoktan savaş ilan etmişti TC’ye.
Tabii bu
savaş ilanı, terör ilanı demekti.
Bu sabah
bir bomba patladı İstiklal Caddesi’nde.
(Sonradan
not: 1 gün sonra, bombacının IŞİD’li olduğu kesinleşti.)
Sakarcaydı.
Zamanlama ve noktalama yapayanlış oldu.
Ben
dahil herkes, devamını bekliyor.
Zaten
ABD, 20 Mart dedi, 19 değil.
(Sonradan
not: 20 Mart derbisi iptal edildi.)
Zaten
2003 Kasım, ‘2 + 2 = 4’ idi, 1 değil.
Evet, sonun başlama atışları, çoklu olarak
verildi.
İyi olan
yan şu:
Bu
hengamede AKP, herkesi içeri atamaz. Kendi sonunu ivmelendirir yalnızca. Bir
yerlerde geri vitese takacaklar.
Kötü
olan yan şu:
3 milyon
Suriyeli’ye vatandaşlık verilecek. Alamancılar’ın Almanlar’a yaptığını, onlar
da bize yapacak ve bizi kendi evimizden kovmaya kalkacak.
Ara soru
şu:
İzmir
Cumhuriyeti / Beyliği beni kurtarır mı?
Yani:
Yoksa,
herhangi bir şey değişmedi.
Yalnızca
bekleme bitti.
Turizm
çöktü.
Kültür
işi çöktü.
Açım
yani.
Sağ
kalmak yeğdir yani.
Umarım
öyledir yani.
Göreceğiz.
Çinli
bedduası:
Dilerim,
ilginç zamanlarda yaşayasın.
Gerçekten,
çok ilginç zamanlarda yaşıyoruz / yaşıyorum.
Başa
gelen çekilir.
Yazacağız
işte, başka ne yapalım?
Dipnot:
Tam 32
yıl boyunca, katil olmamak için içtim.
Sonra, içkiyi bırakmak için 6 yıl psikiyatriste gittim. Artık, insan öldürme
arzum kalmadı. O bile gitti yani.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder