Oblivion, Piazzolla, Woodward, Modern Dans, Animasyon, Çapraz Medya

Oblivion sonsuz derin bir kuyu.

Bir güzelleme.

Bir melankoli’leme.

Ve birileri de bu yolu benim gibi yürüyor tek başına.

https://www.youtube.com/watch?v=LcrAD3b_Z8Y

Müzik Piazzolla.

İcra biraz daha farklı.

Tek erkekli bir modern dans koreografisi.

Bir çizgifilm. 04:00 dakika.

00:40-00:45 saniyeler arasındaki animasyon koreografiye, ancak ‘300’deki kahin kız koreografisi yaklaşmıştı. O da, su içindeymiş aslında zaten. Bunu 20. seyirde ve yavaş çekimde izlerken anlayabildim ancak. Sorun, sıvı-katı içindeki devinim akışkanlığı ile gaz içindeki akışkanlığın bambaşka şeyler olması.

Yine de:

Daha izlerken, klasik-bale figürleri rahatsız ediciydi. Kadın-erkek ilişkisi takıntısı rahatsız ediciydi. Oblivion, sözlük anlamıyla hiç cinsellik içermez, yani aşkını ve/ya kadınını unutma değildir, yasa ve yeise yakın bir şeydir, Acı’dır. Varlık da, cinsiyet üzerinden geçerek tanımlı olmak durumunda değil, özellikle çift olma anlamında: Varlık, (şimdilik ama 5 bin yıldır) tek kişiliktir. O nedenle de; taoizm, anarşizm, bireycilik, katatoni tanımlıdır düşünce tarihinde.

Kızın beyaz-saydam ışığını yitirip, dans sonunda gri-siyah desenli opak olması ironikti ama animatör, ‘yanlışlıkla neyi imlediği’ni anlamamış bence. O, ‘erkeğin kızı bırakması’na odaklanmış. Oysa, bu kadındaki ‘metamorfozun veya sahte imajın yitişi’ daha önemli. (Bu, aslında Benjamin’yen bir çözüm ve bir panzehir.) Bir özeleştiri olabilecekken, bir meta değeri yitmesi öyküsü olmuş yalnızca.

Yine de:

Tıpkı ‘300’ kahin kız planı gibi bu da, bana 10 tane ayrı çıkış yolu imledi şimdiden. En az ikisi, faşizmden ve engizisyondan çıkış yolu olmak üzere. Tango faşizmin, daha doğrusu Latin Amerika faşizminin milli cazı ve milli müziğidir zaten ki Saura, bu yola sonradan İspanya’yı da eklemiştir ve bu da ters-takla örneği olarak kültüroloji tarihinde önemli bir momenttir: Sömürgenin sömügecisine kültür öğretmesi ki ABD, bunu İngiltere’ye hiç yapamamıştır, kimseye de (Fransa’ya vb) yapamamıştır zaten.

Asıl önemlisi, bu bir çapraz medya örneği. Çapraz medya, elit sanat sanat-sanat alanına henüz çekilmedi. Bu ise, 2 yıllık bir örnek. Proto- olsa da, buna uygun bir örnek.

Woodward, bir Holywood elemanı imiş. Bu da, onun Yanki ruhunu rahatça tanımlıyor. Yine de üzücü olan şey şu ki bu çalışması dahil, tüm çalışmalarının listeli değil olması. İnsan henüz yaşarken, neden kendini arşivlemez veya arşivletmez ki?

Dipnot 1:

Ve hala, uçurumun en dibini görmeden uçamıyor insan özgürlüğe. Ben bile. Şimdiye dekki eksodusuma ve 100 çıkışıma karşın. En uzak yıldızlar, en derin kuyularda / kuyulardan yansır: Tarkovski, İvan’ın Çocukulğu.

Dipnot 2:

Bilgi:

“Interpretación: Grupo Elegia - Natalia Shkil-violín, Mars Yamalov-violín, Sergey Shkil-contrabajo, Elvira Yamalova-piano. (2011)

Animación: Ryan Woodward.”       

Dipnot 3:

Seyrettiğim linke bıraktığım izlenim notudur.

“Excellent. More than excellent. Bis bis bis. Thank you Romero. You have made me to weep. You have shown me a Tao. Beyond the wall of the inquisition and fascism in my country (Istanbul / Turkey). Thank you again.”

Dipnot 4:

Kardeşin, dostun, sevgilin duymaz sesini, el oğlu duyar. Kardeşlik kültürdedir çünkü, kanda, gende değil.

Dipnot 5:

Kuşkusuz, bunun devamı olan başka metinler de yazılacak ama video duygularımı gerçekten yordu ve yıprattı. Şimdi değil yani.

(29 Mart 2016)