Geleneksel
tüm kültürlerin ve standart biyografilerin sorunudur bu.
Bunu;
proto-feodal, feodal ve sanayi kültürlerinde gözledim. 2. Sanayileşme ve
internet kültürü, tarihin libidosuz dönemine kendiliğinden denk geldiği için, o
döemin ikinci ve sonraki dönemlerinde durum değişebilir. Düzenli avcı-toplayıcı
toplumlarda bunun sorun olmadığı önesürülür antropologlar tarafından. Ancak
onların da, Polinezyalılar gibi, sonraki kuşaklar tarafından pişirilip yenme
riski var. Yani, libidolu-barışlı toplumlar da risk altında ama başka
açılardan.
Kronik
libido kifayetsizliğini, insanların heyecan eksikliğine bağlıyorum. Heyecan
eksikliğini de, oturmuş kültürlerin tekdüzeliği sağlıyor. Korkusuz todlumlarda
korku filmleri icat ediliyor. Yani, hala kormaya gereksinimimiz var evrimsel
açıdan.
Peki,
libido icat edilbilir mi?
Klasik
yaratcılık çizgisi bunu belli biçimlerde yapıyor ama belli yaratıcılık
zorlamaları libidoyu eksileyebiliyor bile. İyiliksever etkinlikler bunu
seyreltik yapıyor.
Asıl
sorun, klasik yaşayanların, libido eksiliğinden yakınırlarken, yaşam biçimini
değiştirmeyi hiç düşüememelieri. Bu metnin notlanmasının nedeni de bu.
Açmazı
koyanlar insanların kendileri yani.
(26 Mart 2016)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder