Vikingler, Türkler ve Endonezyalılar

Vikingler, MS 800-1200 arasında, bugünkü Norveç’ten taa İran’a ve üstüne bir de batıya Amerika’ya gittiler.

Türkler, bugünkü Moğolistan’dan Viyana’ya, hatta daha sonra Berlin’e kadar gittiler.

Endonezyalılar ise, Çin’den, Tayvan’a, Endonezya’ya, oradan batıya Madagaskar’a, oradan doğuya Hawaii’ye ve hatta Şili’ye gittiler.

Vikingler ve Endonezyalılar deniz halkı, Türkler ise kara halkı. Vikingler ve Türkler ise, gemilerini karada insanlarla taşıyan halklar. Bu da, onları ‘karşılaştır-karşıtlaştır’ açısından tuhaf bir durumda bırakıyor.

3 halk da, çok çok uzun yollar göçtüler. Vikingler karadan ve denizden, Türkler yalnızca karadan, Endonezyalılar ise yalnızca denizden göç ettiler.

Türkler’in batıya göçünün 750 Talas Savaşı ile başladığı düşünülürse, bu 3 halk, küreyi 450 yıl gibi bir sürede turladılar sayılır.

Bu 3 halkın yolları hiç kesişmedi. En azından bu konuda kayıt şimdilik yok. Ancak Vikingler, Anadolu’yu kuzey kıyısından 950 gibi geçtiler. Türkler ise, o sırada (Alp Arslan’dan önce) Anadolu’ya geldiyse bile, dağlık bölgelerde olabilirler ancak.

Ancak, Vikingler’in o zamanlar kullandıkları yarımküre mercekleri, kuzey-kuzey İpek Yolu aracılığıyla, Türkler üzerinden Çin’den temin etmiş olmaları olasılığı var.

Endonezyalılar’ın ise, bir kare içine, köşelerden köşelere çizilmiş büyük çeyrek çemberlerden oluşan, tuhaf, sazdan yapılma yön bulucular kullanıp, 5 bin kilometre ötedeki adayı, her sene eliyle koymuş gibi bulma gibi bir özellikleri var. (Tabii, rüzgarlar ve yıldızlar her yıl sabit, referans noktaları var yani.)

Çıkış:

Tüm bunları, önümüzdeki binyıllar için, insan sonrası türün evren içindeki yolculukları için uygulayabiliriz:

Parametreler belli, ceteris paribus belli, denklem tanım aralığı belli, limitler belli, varyans genlikleri belli.

Geçmişbilim-gelecekbilim bireşimi budur işte.